• Sunday 28 December 2025 Show No. 1692

    AOR / THE ONE AND ONLY
    Sahara Snow - Heaven
    Van "Sahara Snow" (MTM Music, 1997)

    Sahara Snow is een superband die ook bekend is onder de naam van de participerende musici: Rick Springfield, Bob Marlette en Tim Pierce. De veelgevraagde sessiegitarist Pierce, die in 1995 met "Guitarland" nog een prachtig soloalbum uitbracht, werkte al eerder met de Australische zanger/multi-instrumentalist Rick Springfield (echte naam: Richard Lewis Springthorpe). Zo was hij een belangrijke schakel op Springfields "Tao" uit 1985. In die zin klinkt "Sahara Snow" als een AOR-variant op die plaat, maar dan in typische jarennegentigstijl, mede versterkt door de deels synthetische sound van de veelgevraagde producer/drummer Bob Marlette. Dit bleek het enige wapenfeit van dit trio, vandaar dat we het nummer "Heaven" aankondigen als vertegenwoordiger van onze nieuwe serie "The One And Only".
    Websites:
    https://rickspringfield.com/
    https://www.facebook.com/rickspringfield
    https://www.timpierce.com/
    https://www.facebook.com/timpierceguitar
    http://aaminc.com/client/bob-marlette-2/
    https://www.facebook.com/bob.marlette.1/.

    NIEUW (sterk verlaat)
    Link, Circe & Christian Nesmith - The Tower
    Van "Arcana" (Think Like A Key Music, 2024)

    Circe Link is al sinds begin deze eeuw muzikaal actief en heeft sindsdien al acht albums uitgebracht. De in L.A. woonachtige zangeres omschreef haar muziek aanvankelijk als 'cowboy jazz', een soort swingende variant op country met wat rock en jazz-invloeden. Naar gelang de albums elkaar opvolgden kwamen er andere elementen naar boven, vooral een op de psychedelische jaren 60 teruggrijpende Westcoast-sound, soms bijna à la de met Gram Parsons geassocieerde 'cosmic country'. Op al haar albums wordt ze bijgestaan door haar man Christian Nesmith, die vaak een groot deel van de instrumenten bespeelt en tekent voor mix en productie. Die achternaam kwam ons bekend voor en wat blijkt, hij is zoon van de befaamde Michael Nesmith van The Monkees. En hij was ná zijn Monkees-tijd, eind jaren 60 en begin jaren 70 juist één van de grondleggers van de countryrock. Tot aan Links zevende album "Enchanted Objects And Ordinary Things" prijkte alleen haar eigen naam op de frontcover. Ten tijde van de corona-lockdown werd de invloed van Christian Nesmith blijkbaar groter: hij pakte zijn oude liefde, progressieve rock weer op, wat te horen is op het in 2021 uitgebrachte "Cosmologica", waarop zijn naam voor het eerst naast die van zijn vrouw op de hoes staat. Dit is ook het geval bij het drie jaar later verschenen "Arcana". Dat thematisch opgezette album is geïnspireerd door de troefkaarten uit de tarotkaartenset, ook wel de Major Arcana genoemd. Het resultaat is door de opvallende zangstem van Link en de muzikale invulling van Nesmith een soort amalgaam geworden van een aantal muzikale paden die Yes door de jaren heeft bewandeld, zonder dat het overigens als een regelrechte pastiche - laat staan slap aftreksel – kan worden afgedaan. Daarvoor zijn de composities veel te sterk: ze zullen in een simpele akoestische setting nog steeds overeind blijven. Maar Nesmith laat de bas regelmatig in Chris Squire-stijl ronken, het toetsenwerk is wel meer Tony Banks dan Rick Wakeman en zijn gitaarspel heeft zowel elementen van Howe als een vleugje Trevor Rabin. De drums, ingespeeld door Christopher Allis, zijn dan weer in de Alan White-stijl: stevig maar soepel en stuwend. Overigens zijn er soms ook momenten dat we de insteek van Englands “Garden Shed” terughoren. Al met al zijn we blij dat we “Arcana” ontdekt hebben, ook al is het dan ruim een jaar na de release.
    Websites:
    http://www.circelink.com/
    https://www.facebook.com/circe.link.2025/
    https://circelink.bandcamp.com/.

    NIEUW / LIVE-TIP
    Cave, Nick & The Bad Seeds – Cinnamon Horses (live)
    Van het album “Live God” (PIAS Recordings, 2025)

    “Live God” is het eerder deze maand uitgebrachte live-dubbelalbum van de van oorsprong Australische singer-songwriter Nick Cave met zijn The Bad Seeds. De opnamen werden gemaakt tussen september en november 2024, tijdens concerten op verschillende locaties in Europa. De groep was toen op tournee ter ondersteuning van het verse studioalbum “Wild God”. In Nederland werd destijds de Ziggo Dome aangedaan. De setlist bestond uit het grootste deel van “Wild God”, afgewisseld met oudere nummers uit Caves carrière met The Bad Seeds. Eén van de hoogtepunten was “Cinnamon Horses”, dat handelt over vriendschap en begrip. Komend jaar zijn Nick Cave & The Bad Seeds opnieuw op tournee door Europa. Voor Nederland staat alleen een festivaloptreden geboekt, op 13 juni tijdens het Best Kept Secret Festival in de Beekse Bergen. Drie dagen later is er voor ons in Twente een erg gunstige gelegenheid, namelijk een optreden in de Emslandarena in Lingen, achter Nordhorn. Twee maanden later, op 25 augustus, is er nog een optreden tijden Kunst!Rasen in Bonn. Dat is ondanks de naam van de festiviteit een los optreden.
    Websites:
    https://www.nickcave.com/
    https://www.facebook.com/nickcaveandthebadseeds/.

    NIEUW
    Robec - Unknown Overture
    Van "The Forest Is Too Loud" (Gymnocal Industries, 2025)

    Robec is een project rondom multi-instrumentalist Marius Tingdal Røbech dat met het instrumentale "The Forest Is Too Loud" afgelopen maand debuteerde. Røbech had het jaar daarvoor nog meegewerkt aan "LouiLouiLoui", het tweede album van synthesizerrockcollectief Ocean Of Lotion, en op zijn eerste plaat op eigen benen bouwt deze Noor dit genre wat verder uit. Het album opent met twee synthrocktracks, waaronder het door ons uitgekozen "Unknown Overture". De stijl ervan is, volgens iO Pages-recensent Robbert Schuller, verwant aan die van Tangerine Dream in de dagen dat Johannes Schmoelling deel uitmaakte van die Duitse groep. Gastgitarist André Lund speelt daarbij eerder op een met Mike Oldfield te vergelijken wijze. In het daaropvolgende stuk "Latibulate" zorgen onverwachte ritmes en keyboards die klinken als blazers voor een meer jazzy sound, weliswaar nog steeds gedreven door sterke sequencerpatronen. In het afsluitende, kwartier lange titelnummer komen deze stijlen op fraaie wijze samen. Al met al een lekker optimistische en energieke, toegankelijke verrassing op het eind van het jaar. Zoals gezegd draaien we van "The Forest Is Too Loud" het openingsstuk: "Unknown Overture".
    Websites:
    https://robec.bandcamp.com/album/the-forest-is-too-loud
    https://www.facebook.com/people/ROBEC-music/61576764165277/.

    NIEUW / LIVE-TIP
    Heath – Nosedive
    Van “Murmurations” (eigen beheer, 2025)

    Nieuw Nederlands talent juichen we altijd toe en deze maand zetten we Heath in de schijnwerpers. Eerder deze maand verscheen “Murmurations”, het tweede album van de Haagse band. Op de voorganger “Isaak’s Marble” hoorden we een versmelting van psychedelica, prog, southern rock en bluesrock, met zowel invloeden van King Gizzard & The Lizard Wizard als Pink Floyd, Focus en The Allman Brothers. Op “Murmurations” zoek het viertal toch iets meer de vrijheid van de progressieve rock, maar wel met een jamband-gevoel. Er wordt dan ook rustig de tijd genomen om een nummer op te bouwen, met als resultaat een album dat bestaat uit twee lange stukken van ruim 15 minuten (plus een kort intro van 2 minuten). De vaak hypnotiserende muziek wordt gekenmerkt door samenspel van gitaar en mondharmonica en gaat vergezeld van intense, groezelig klinkende zang. Het titelnummer bouwt halverwege uit naar een pakkende gitaarsolo met een intensiteit die ons deed denk aan de retroproggroep Astra, maar dan zonder keyboards. Op het tweede lange stuk “Nosedive” worden wel toetsen geïntroduceerd en doet de opbouw denken aan muziek van het Finse Overhead. Ook dit nummer kent halverwege een omslag, als een heerlijk zwaar aangezette basgitaar invalt. Tegen het eind worden zelfs de zware regionen van het oude Black Sabbath opgezocht. Heath geeft diverse concerten door het hele land, waaronder op 3 april volgend jaar in de kleine zaal van de Metropool in Hengelo voor nog geen 12 euro! Zeker de moeite waard! Daarnaast fungeren deze Hagenezen ook als voorprogramma bij diverse concerten van DeWolff.
    Websites:
    https://heathband.bandcamp.com/album/murmurations
    https://www.heathband.com/
    https://www.facebook.com/heathdenhaag/
    https://metropool.nl/agenda/heath.

    LIVE-TIP
    Goede Doel, Het – Franse Auto
    Van “Mooi En Onverslijtbaar” (Polydor, 1986)

    Volgens minstens één Xymphonia-teamlid behoort “Mooi En Onverslijtbaar” tot de fraaiste producties die de Nederpop ooit heeft voortgebracht. Het derde album van Het Goede Doel heeft dan ook een medewerkerslijst die het Nederlandse equivalent lijkt van bijvoorbeeld een later Pink Floyd-album. De groepsbezetting, op de twee voorgangers “België” (1982) en “Tempo Doeloe” (1983) nog een sextet, is gehalveerd tot het kerntrio Henk Westbroek (zang), Henk Temming (zang, keyboards) en Sander van Herk (gitaren en diverse synths en programmering). Er zijn bijdragen van maar liefst vier toetsenisten, alsmede, achtergrondzangers en -zangeressen, drummers en percussionisten. In totaal 16 personen, inclusief twee voormalige Solution-leden en nog exclusief de blazerssectie o.l.v. Gerbrand Westveen. Er zijn dan ook Floydiaanse trekjes te horen, natuurlijk vooral in de majestueuze en melancholieke afsluiter “Alles Geprobeerd”. De composities zitten slim in elkaar en de arrangementen zitten vol fraaie vondsten. Neem alleen al de ingenieuze zangkoortjes en blazers in “Zwijgen”, of de jubelende, klassiek aandoende akkoordensequentie die het refrein van “Net Zo Lief Gefortuneerd” begeleidt. En dan de vindingrijke baspartijen van Stephan Wienjus, die niet voor niets inmiddels contrabassist is bij het Radiofilharmonisch Orkest. Naar onze smaak detoneert alleen “Nooduitgang” ietwat. En dat werd nu juist enkele jaren later in live-versie een knaller van een hit. Genoemde Floydiaanse trekjes zitten wat ons betreft ook in “Franse Auto”, dat tevens de bron is van de albumtitel. Luister maar naar die korte elegante Wrightiaanse toetsensolo (is het Temming? Of toch Willem Ennes of één van de andere gasttoetsenisten?), die vloeiend overgaat in Sander van Herks doorvoelde gitaarmelodie die nog wel wat langer had mogen doorgaan. Reden dat we dit nu draaien is omdat Henk Westbroek met andere muzikanten nu een toernee doet onder de noemer 'Henk Westbroek Goede Doel Revival', met o.a. de ook op “Mooi En Onverslijtbaar” meespelende drummer Toni Peroni en toetsenist René Meister. Aanstaande zaterdag, 3 januari, wordt de Hengelose Metropool-vestiging aangedaan.
    Websites:
    https://hetgoededoelrevival.nl/
    https://www.facebook.com/p/Het-Goede-Doel-Revival-61559040835799
    https://www.facebook.com/hetgoededoel (vier jaar niet meer geüpdatet).

    NIEUW / LIVE-TIP
    Akkerman, Jan – Tommy's Anniversary (live)
    Van “My Focus – Live Under The Rainbow” (Music Theories Recordings / Artone, 2025)

    Afgelopen mei speelde Jan Akkerman met zijn band het programma “My Focus” in de Hengelose Metropool. De titel geeft al de verwijzing naar zijn oude jarenzeventigband aan, maar de afgelopen week 79 jaar geworden gitarist gaf er wel zijn eigen draai aan. Drie maanden eerder had hij met dit programma ook al een Britse tour afgerond en het nu verschenen “My Focus – Live Under The Rainbow” bevat opnamen uit die concertreeks. De albumtitel is dan weer een verwijzing naar het beroemde “Live At The Rainbow” van Focus. De nieuwe concertopnamen bewijzen dat de veteraan er blijkbaar niet mee zit dat er hier en daar duidelijk een foutje in zijn spel is te horen. Het draagt alleen maar bij aan de ongedwongen live-energie. Op zijn recentste studiowerk “Close Beauty” (2019) stond al “Tommy's Anniversary”, dat verwijst naar het van Solutions “Divergence” afgeleide deel van de Focus-epic “Eruption”. Het bijzondere is dat “Tommy's Anniversary” nu juist gebouwd is rond de akkoordensequentie die in “Eruption” voorafgaat aan de solistische ontlading. Akkerman zelf omspeelt dit met verve en daarna volgt nog een knappe pianosolo van toetsenist Coen Molenaar. De bas van David de Marez Oyens zoemt daar onderlangs en alles wordt bijeen gehouden door drummer Marijn van den Berg. Met dit programma volgen in 2026 nog diverse concerten door het hele land, waaronder op 24 januari in Doornroosje, Nijmegen en 25 maart in de Oosterpoort in Groningen. Vervolgens zullen er vast de nodige activiteiten in het vat zitten ter viering van Akkermans 80ste verjaardag op 24 december 2026. Zodra we meer weten, hoort u 't!
    Websites:
    https://www.janakkerman.com/
    https://www.facebook.com/JanAkkermanOfficial/.

    IN MEMORIAM: Chris Rea (1951 - 2025)
    Rea, Chris - Set Me Free
    Van "Auberge" (EastWest, 1991)

    Dat Chris Rea afgelopen week is overleden kan u haast niet ontgaan zijn aangezien het breed uitgemeten is in de media, mede ingegeven door het feit dat het nummer waar om hij (tot zijn eigen chagrijn misschien) voor 'eeuwig' herinnerd zal worden juist in de dagen voor kerst zo vaak op de radio te horen is: "Driving Home For Christmas". De Britse singer-songwriter was altijd al ietwat tegen wil en dank een pop- en rockster. Eind jaren 70, al vroeg in zijn carrière, had hij een hit met “Fool (If You Think It's Over)”, waarna hij met name in de tweede helft van de jaren 80 grote successen vierde met zijn albums “On The Beach” en “Dancing With Strangers”. Maar zijn grote liefde was altijd de blues in al zijn hoedanigheden, wat later meer en meer doorsijpelde op zijn albums. Het roer ging helemaal om nadat hij grote gezondheidsproblemen kreeg in de jaren 90 en als gevolg van alvleesklierkanker in 2001 moest vrezen voor zijn leven. Wonderwel knapte hij op, maar moest wel verder leven onder een zwaar regime van medicijnen. Het was wel de katalysator om zich helemaal op de blues te richten, wat onder andere zijn uitdrukking vond in de 11 CD's (!!) bevattende box "Blue Guitars". Hij ging toch ook weer concerten geven en zelfs een beroerte in 2016 weerhield hem in eerste instantie niet van optredens, maar in 2017 nam hij toch afstand van het podium. Wij gaan als eerbetoon aan hem terug naar 1991, toen "Auberge" verscheen. Dat is volgens velen één van zijn allerbeste albums, mede omdat hij hier een perfecte synthese wist neer te zetten van zijn toegankelijke popsongs met meer bluesy en rockend materiaal. Het swingende titelnummer werd een grote hit in de U.K., maar “Set Me Free” is wel het albumhoogtepunt. "Auberge" heeft als geheel een sfeer die wel te vergelijken valt met was David Gilmour later op "On An Island" zou laten horen. Bijgestaan door vaste krachten pianist Max Middleton, bassist Robert Ahwai, drummer Martin Ditcham en de zich tot akoestische nylongitaar beperkende Anthony Drennan, speelt Rea zelf de sterren van de hemel. Let vooral op zijn slide-gitaarspel in het tweede deel, als zich ook een orkest aandient.
    Websites:
    https://chrisrea.com/
    https://www.facebook.com/ChrisReaOfficial/.

    NIEUW (FUSION)
    Zanten, Eelco van - Crickets Theme (For Tinni)
    Van "Eel Fusionkasteel" (eigen beheer, 2025)

    Volgens zijn Bandcampsite is Eelco van Zanten niet alleen een producer, muzikant, songschrijver en leraar, maar ook actief als bibliothecaris. Dat de multi-instrumentalist vooral veel lol heeft als gitarist bewees hij in 2021 al met het uitbrengen van de soloplaat "Passion & Software", een zowel qua titel als hoesontwerp eerbetoon aan Steve Vai's "Passion & Warfare". Met "Eel Fusionkasteel" produceerde hij in augustus zijn eerste plaat met een volledige band. Daarin krijgt op solistisch gebied vooral EWI-bespeler Itai Weisman alle ruimte om te 'concurreren' met Van Zantens gitaar- en toetsensolo's. In alles weet deze CD-R (en download) de luisteraar op een luchtige, doch virtuoze wijze te vermaken. Zo zijn de instrumentale stukken nooit langer dat een minuut of vier en hebben ze titels als "Worst Lust", "Gezellig" en "The Yoghurt Beyond Yonder". Hoewel uitgebracht onder de noemer 'fusion', verlevendigt het gezelschap, waarin drummer Yoràn Vroom en bassist Nathaniel Klumperbeek voor een lekkere drive zorgen, de fusionstukken geregeld met messcherpe jazzrockinjecties. Samen met onder meer Sebastiaan Vissers "Always There" hebben de jazzrock- en fusionliefhebbers met "Eel Fusionkasteel" een mooi jaar achter de rug.
    Websites:
    https://eelcovanzanten.bandcamp.com/
    https://www.chickenpicks.com/artist/eelco-van-zanten/ (waar heel andere muzikale activiteiten van Eelco getoond worden).

    FILMTIP / VERWACHTE HERUITGAVE
    Buckley, Jeff – Unforgiven (Last Goodbye) (live)
    Van “Live At Sin-é – Legacy Edition” (Columbia, originele EP: 1993/deze 2CD+DVD-editie: 2003)

    Er komen twee Jeff Buckley-jaren aan: komend november zou de singer-songwriter 60 zijn geworden; in mei 2027 is het 30 jaar geleden dat hij verdronk in de Mississippi. In aanloop daarvan is er een nieuwe documentaire “It's Never Over, Jeff Buckley”, geregisseerd door de Oscar-genomineerde filmmaker Amy Berg (bekend van onder meer “Deliver Us From Evil”, “Janis: Little Girl Blue” en “West Of Memphis”). Hierin komen o.a. zijn moeder Mary Guibert en voormalige partners Rebecca Moore en Joan Wasser (Joan As Police Woman) aan het woord. De film is komende week al in voorpremière te zien in diverse bioscopen en filmhuizen, waaronder Concordia Enschede op 29 december en 1 januari. Bij leven verscheen er één studio-album: “Grace”, dat nu vooral bekend is om de Leonard Cohen-cover “Hallelujah”. Maar er stonden ook sterke eigen progressief getinte songs op dat album waarop hij uiterst gerijpt overkwam. Dat was mede veroorzaakt door de vele café-optredens die hij de jaren ervoor in New York gaf, met name in het door een Amerikaanse Ier gestichte Sin-é (wat je dan dus ook op z'n Iers hoort uit te spreken, ongeveer als 'sjené'). Columbia had dat ook in de gaten toen hij bij dat major label getekend werd en maakte er opnamen. In 1993 was een viertracks-EP het voorzichtige begin, met twee sterke eigen nummers die later ook op “Grace” zouden terecht komen en twee indrukwekkende covers. Uiteraard kwam er na Buckley's vroege dood een veel uitgebreidere editie met meer dan 5 keer zoveel songs, waaronder nog enkele op “Grace” uitgebrachte stukken. De afsluiter was toen al “Hallelujah”. Ook “Last Goodbye” klinkt al helemaal áf, al heette het toen nog “Unforgiven”. Met die drijvende slaggitaarpartij blijft het nummer ook solo totaal overeind. Deze 'Legacy Edition' krijgt in januari trouwens een heruitgave op 2 CD's en op 4 LP's. Heel veel mis je ook niet aan de DVD, met drie songs en een interview die overigens een aantal jaren later pas zijn opgenomen, wel weer in het muziekcafé uit de titel. En via Apple Music kwam afgelopen week een Dolby Atmos-mix van “Grace” beschikbaar, waarvan komend jaar een fysieke uitgave van wordt verwacht. De maker? Niemand minder dan Steven Wilson!
    Websites:
    https://jeffbuckley.com/
    https://www.facebook.com/JeffBuckley/
    https://www.concordia.nl/nl/agenda/its-never-over-jeff-buckley.

    ALBUM VAN DE MAAND
    Lunatic Soul - Torn In Two
    Van het album “The World Under Unsun” (InsideOut / Sony Music, 2025)

    Lunatic Soul is het eigen project van Riverside-componist en -zanger/bassist Mariusz Duda. Het debuutalbum, simpelweg “Lunatic Soul” geheten, verscheen in 2008. Hier en op de vervolgalbums toonde Duda telkens weer aan een zeer getalenteerd songwriter en instrumentalist te zijn. Ligt het accent bij Riverside meer op de (zwaardere) progressieve rock, Lunatic Soul is ingetogener, meer ambientesk. Ook verschaft de Pool zich creatieve vrijheden die hij binnen Riverside minder naar voren kan laten komen. Eind oktober verscheen het achtste studioalbum "The World Under Unsun". Het dubbel-album markeert het laatste hoofdstuk van een doorlopend verhaal dat met het Lunatic Soul-debuut werd begonnen, getiteld "The Circle Of Life And Death", waarin een eenzame kunstenaar reist tussen leven en dood. De muziek is moeilijk te categoriseren en draait om ambiance, atmosfeer, abstractie en ambivalentie. De Pool is erin geslaagd om op het album in elke compositie een perfecte balans aan te brengen. Er zijn erg mooie en sprankelende vocale bijdragen, zeer fraaie instrumentale partijen, soundscapes, toetsenpartijen, veelzijdige percussie – je valt als luisteraar van verrassing in verrassing. Niet om te imponeren, maar steeds passend binnen de flow van het album. Zoals altijd doet Duda bij Lunatic Soul heel veel zelf. Hij is verantwoordelijk voor de lead- en achtergrondzang, piano en andere keyboards, akoestische gitaar, bas, piccolobas en percussie. Hij wordt bijgestaan door de o.a. van de metalband Behemoth gekende drummer Wawrzyniec Dramowicz; daarnaast zijn er bijdragen van saxofonist Marcin Odyniec en gitarist/soundscape-maker Mateusz Owczarek. Wat opvalt is dat de muziek op "The World Under Unsun" op momenten dicht tegen die van (de rustige kant van) Riverside aanschurkt. Nooit eerder lagen Lunatic Soul en Riverside muzikaal zo dicht bij elkaar. We sluiten de maand af met het ingetogen “Torn In Two”.
    Websites:
    https://lunaticsoul.com
    https://www.facebook.com/lunaticsoulband
    https://bandcamp.com/discover/lunatic-soul.

    (OP)NIEUW / LIVE-TIP
    Mostly Autumn – When The Sun Rises
    – We've Got To Be Something
    Van het album “Seawater” (eigen beheer, 2025)

    Het in 1995 opgerichte Mostly Autumn heeft door constant touren een flinke reputatie opgebouwd zonder ooit een platencontract bij een groot label te hebben getekend. Dat maakt het ook verklaarbaar dat er meer live-albums dan studio-albums van de Britse band verschenen: in dertig jaar tijd maar liefst 18 live-documenten! De muziek is sterk beïnvloed is door progressieve rock en folk uit de jaren 70. Eind februari verscheen het 15de studio-album “Seawater”. We schonken hier in onze uitzending van 30 maart al aandacht aan. Er verscheen, los van de reguliere uitgave met tien stukken, ook een limited edition van het album. Deze versie bevat een tweede schijf, “Connected” getiteld, met nog eens acht nummers, samen goed voor 40 minuten muziek. We hebben onlangs, bij het concert dat Mostly Autumn gaf in Enschede, die speciale versie kunnen bemachtingen en we willen u er graag twee nummers van laten horen: “When The Sun Rises” en “We've Got To Be Something”. Voor mensen die de recente Nederlandse concerten hebben gemist: volgend voorjaar staat een korte Duitse tour op het program. Op 8 mei is de Britse groep in Jovell Music Hall te Münster te aanschouwen en op 9 mei in Zentrum Altenberg in Oberhausen.
    Websites:
    https://www.mostly-autumn.com/
    https://www.facebook.com/p/Mostly-Autumn-100044538073149/.