Van "Live At Bloomsbury Theatre" (Go Discs, 2005)
Geen reünie van de complete Zombies-bezetting, maar wel van de sleutelleden Colin Blunstone en Rod Argent, die overigens sinds de Zombies-split regelmatig bleven samenwerken. Met een energiek spelende band achter zich laat het duo vele klassiekers uit de sixties voorbij komen, zoals "She's Not There" en "Time Of The Season", waarbij blijkt dat Colins hese stem nog steeds diezelfde mysterieuze lading heeft. Ook de bekendste nummers van Argents seventiesband Argent worden gespeeld: in "Hold Your Head Up" en "God Gave Rock And Roll To You" krijgt Rod alle ruimte om z'n niet geringe orgelspel te etaleren. Blunstone's solo-hits, zoals "I Don't Believe In Miracles" alsmede zijn samenwerking met Alan Parsons Project, "Old And Wise", staan ook op de setlist. En dan zijn er nog fraaie songs van de recente samenwerkingen. Dit concert verscheen ook op DVD, met als bonus een complete Twee Meter Sessie. "Andorra" komt oorspronkelijk van het Colin Blunstone-album "Ennismore" uit 1973, geproduceerd door Rod Argent, die tevens dit nummer (mede-)schreef. Dit najaar komt de band weer naar Nederland:
13/11 Heerhugowaard, Waerdse Tempel
14/11 Zoetermeer, De Boerderij

Van “Glass Shadows” (Eigen Beheer, 2008)
Met deze nieuweling keert de band terug naar een wat ouder (en vertrouwder) sound. Oftewel de folk-invloeden én de Floydiaanse trekjes komen meer naar de voorgrond. Al met al is dit een redelijk relaxte plaat geworden en zijn de nummers meer aan sfeer opgehangen. De vocalen worden wederom afgewisseld tussen zangeres Heather en (soms helaas) gitarist Bryn, die echter wel weer een paar spetterende solo's weggeeft. Een van de hoogtepunten is het wel zeer minimale titelnummer “Glass Shadows”dat uit (bijna) alleen piano, wat strijkers en Heathers zang bestaat.

 Van "Believers & Deceivers" (Progress Records, 2008)
De eerste twee nummers van deze derde plaat van de Zweedse band laten frivole moderne
symfonische rock horen, met duidelijke injecties uit jaren '70-prog, vergelijkbaar met de eerste Simon Says. In de twee laatste stukken komt men met dezelfde aanpak, maar lijken er meer aanwijsbare invloeden aanwezig te zijn, waardoor het geluid wat minder origineel is. Daarbij komt dat die stukken ruim 20 respectievelijk 34 minuten lang zijn en dan moet je van goede huize komen om de aandacht vast te houden en om soepele overgangen dermate te positioneren dat zo'n lang epos ook daadwerkelijk als één geheel klinkt en niet als ontelbare losse fragmenten. Of men daarin geslaagd is zal veelvuldige beluistering moeten uitsluiten. Die lange stukken komen misschien later nog aan bod; vanavond kiezen we voor de twee korte.

Van "Srdjan Brankovic's Expedition: Delta" (ProgRock Records 2008)
"Eerste Engelstalige CD van Serviër Srdjan Brankovic (Alogia), waarop diverse gerenommeerde muzikanten uit de hele wereld te gast zijn. Een greep: Gary Wehrkamp (Shadow Gallery), Erik Norlander (Rocket Scientists, Lana Lane), Joost van den Broek (After Forever), Sabine Edelsbacher (Edenbridge), Santiago Dobles (Aghora) en Torsten Roehre (Silent Force). Het resulteert in vlammende en uitstekende keyboard- en gitaarsolo's, mooie sfeervolle geluiden en dito zangwerk. Vste zanger Nikola Miijic heeft een uitstekend melodieus stemgeluid, dat enigszins doet denken aan Tony Harnell van TNT. Indruk maakt ook zangeres Alexandra Jankovic. Compositorisch en productioneel is het ook allemaal dik in orde. Complexe en epische solospots en heftige uitstapjes worden virtuoos gespeeld, maar zijn ingepast in nummers met duidelijke kop en staart waarin zang alle ruimte krijgt en die tegelijkertijd genoeg muzikaal avontuur hebben. Goede mix van pakkend-melodieuze en progressief-symfonische metal." (Liselotte Hegt, Aardschok)

Van "A Table Near The Band" (1988/Angel Air 2008)
In een tijd dat gitarist Russell blijkbaar voornamelijk muziek voor TV-series schreef, werd hij gevraagd om op te komen treden op het Montreux Jazz Festival 1988. Daarvoor stelde hij een band samen met daarin zijn oude RMS-maten Mo Foster (bas) en Simon Phillips - en uit hetzelfde kringetje: toetsenist Tony Hymas. Men kreeg de smaak te pakken en met deze groep, aangevuld met blazers (waaronder Earthworks-saxofonist Ian Ballamy en trompettist Stuart Brookes) werd een CD opgenomen. De productie is hier en daar een beetje 'jaren-tachtig', maar stilistisch is deze muziek niet heel ver verwijderd van wat Russell laat horen op z'n recente "Goodbye Svengali". Dat betekent jazzrock zoals ook te horen is op de Simon Phillips-platen waaraan hij meewerkte, afgewisseld met meer sferische passages. In dit stuk komen beide elementen samen: een ambientesk begin, een energiek eind, waarin te horen is dat Russells gitaarstijl in de eerste plaats schatplichtig is aan Jeff Beck.

Van “Reflecting Seyelence”  (B-Track, 2002)
Lunascape is een Belgische band rond voormalig Hooverphonic-zangeres Kyoko Baertsoen. De muziek van Lunascape: moody soundscapes onder Kyoko Beartsoen dominerende vocalen. “Inferno” is afkomstig van hun debuut “Reflecting Seyelence” uit 2002. Muziek van dit album is ook gebruik voor de Imax 3D-film “The Haunted Castle”. Van Lunascape verscheen vorige maand hun vierde studio album “Innerside”.

Van het dubbelalbum “Ritual Live” (Inside Out, 2006)
Dit nummer komt oorspronkelijk van het titelloze debuutalbum uit 1995. Vlak erna stond de groep nog op het Xymphonia Festival 1996, deze week zijn er optredens van de band samen met Beardfish en the Tangent, 22 mei in De Boerderij in Zoetermeer en 25 mei in De Pul in Uden.

Van het album “Awakening”  (Comet Records, 2007)
Groep met liefst drie vocalisten, met banden met Magenta en Karnataka.. In dit nummer is Steve Rother te gast: hij speelt de gitaarsolo. De groep is deze week in Nederland voor drie optredens, waaronder op 24 mei in de Hengelose Metropool (met Mangrove als voorprogramma).

Van het album “The Noise Of Art” (I.R.S., 1990)
De gitaarvirtuoos gaat weer toeren. Zo is hij 21 juni te zien en horen in De Metropool in Hengelo.

 Van "Tao" (RCA/BMG Japan, 1985/2007)
 De uit Australie afkomstige Rick Springfield is bij het grote publiek wellicht het meest bekend als acteur in series als General Hospital, de Man van Zes Miljoen en de Hulk en als leverancier van talloze hits in diverse landen. Dat laatste gebeurde overigens al in 1972 n.a.v. zijn eerste soloalbum "Beginnings" en het daarvan getrokken “Speak To The Sky”. Tao was zijn achtste LP en volgens Oor's Popencyclopedie waren de vocale tracks afkomstig uit 1978, maar waren er toentertijd geen geïnteresseerde platenmaatschappijen te vinden. In zijn band had Springfield (zelf ooit verkozen tot de beste gitarist van Australie) ondermeer bassist Pino Palladino, Mitchel Froom en gitarist Tim Pierce. De plaat bevat prachtig, maar zeer overdonderend geproduceerde progressieve poprock, met soms voor de jaren 80 typische drumknallen, maar ook met intense ballades en sterke instrumentale interactie. De LP was in 1990 al eens geremasterd, maar deze versie uit Japan is geleverd in het bekende mini-LP-hoesje.

Op de dubbel-DVD “Remember That Night” zitten her en der wat dingetjes verstopt. Als je het nummer “Dark Globe” vanuit het menu opzoekt dan blijkt dat als het nummer afgelopen is (maar 2 minuten lang) het ineens verder gaat met een opname gemaakt tijdens de repetitie voor de “Live From Abbey Road” sessie die men gedaan heeft. Het begint aarzelend, met Gilmour die zit te stoeien met een “Echoes”-gitaarmotiefjes en het is Guy Pratt die uiteindelijk de boel opstookt en voordat je het weet zitten we in een semi-akoestisch uitvoering van een deel van “Echoes”.

Van “Taking The World By Storm” (Spaced Out, 1988/2002)
Bandje dat in de hoogtijdage van de NWOBHM ('new wave of British heavy metal') een cult status had en heeft. Net als meer van hun tijdgenoten liet Demon ook af en toe een prog-tik horen wat blijkt uit deze epic. In deze setting heeft Demon zeker wat weg van het oude Final Conflict. De band is nog steeds actief.