Sunday 14 September 2025 Show No. 1677
FILMTIP
Sparks - Thank God It's Not Christmas
Van "Kimono My House" (Island Records, 1974/2006)
In het kader van PopDocs, een initiatief van het Enschedese filmtheater Concordia, de Muziekbank en Metropool, draait er iedere derde maandag van de maand een muziekdocumentaire in Concordia. Morgen, 15 september, is dat "The Sparks Brothers". De film werd geregisseerd door Edgar Wright, bekend van speelfilms als "Shaun Of The Dead" en "Babydriver". In deze uit 2021 daterende rolprent wordt het verhaal verteld van het Amerikaanse artpopduo dat in Nederland eigenlijk alleen in 1974, dus 51 jaar geleden (!), echt in de belangstelling stond. Van het dat jaar uitgebrachte album "Kimono My House" stonden de singles "This Town Ain't Big Enough For Both Of Us" en "Amateur Hour" namelijk enkele weken in de hitparade. Maar de eigenwijze broers Ron en Russell Mael zijn ook de vijf decennia daarna muziek blijven maken en brachten in mei dit jaar met "Mad!" hun 26ste plaat uit. Genoeg stof voor een twee uur en twintig minuten durende documentaire. De avond wordt ingeleid door de Bornse popkenner en vrijwilliger bij onze sponsor, Herman Lansink Rotgerink, terwijl tal van bekende musici, zoals Todd Rundgren, Beck en The Beatles in de film aan het woord of in beeld komen.
Websites:
https://www.concordia.nl/film/the-sparks-brothers
https://www.imdb.com/title/tt8610436/
http://allsparks.com/
https://www.facebook.com/sparksofficial/.
DESTIJDS GEMIST
Returned To The Earth – Sacrificed In Vain
Van “”Fall Of The Watcher” (eigen beheer, 2022 / GEP (Giant Electric Pea), 2023)
Returned To The Earth is al sinds 2016 bezig, maar kwam pas vorig jaar oktober met het destijds actuele vijfde album “Stalagmite Steeple” voor het eerst aan bod in Xymphonia. Het 9 jaar geleden simpelweg “Returned To The Earth” getitelde debuut was dan ook nog een eigenbeheer-aangelegenheid met 'puur voor de fun' opgenomen songs van de hand van Robin Peachey. Hoewel zelf verantwoordelijk voor de zang alsmede gitaar- en toetsenpartijen wist én weet hij zich verzekerd van de medewerking van o.a. zijn broer Steve, die aanvullende synthesizers bespeelt. In de loop der jaren pakte Peachy het steeds serieuzer aan en heeft een fijnzinnge artrockstijl ontwikkeld waarin ruimtelijkheid, sfeeropbouw en emotionaliteit belangrijke elementen vormen. In 2022, op het vierde album “Fall Of The Watcher” had hij die sound tot in de puntjes geperfectioneerd, wat ook IQ's Mike Holmes opviel, die vervolgens Returned To The Earth vastlegde voor IQ's label GEP (Giant Electric Pea), waardoor “Fall Of The Watcher” in 2023 middels een heruitgave op dat label een bredere waardering heeft gevonden. Aan ons ging dat album tot aan het verschijnen van “Stalgmite Steeple” voorbij. Gelukkig hebben we alsnog kennis genomen van dit werkstuk. Peachy neemt de tijd om zijn songs op te bouwen met niet alleen (steeds transparant blijvende) lagen keyboards, maar ook met gloedvolle gitaargolven. Daardoor heeft de muziek enerzijds het pastorale van late Talk Talk en werk van No-Man en David Sylvian, maar ook de overweldigende weldadigheid van de climaxen uit nummers van vroege Porcupine Tree en mid-seventies-Pink Floyd. De wat ijle stem van Peachy, die wel wat doet denken aan die van Neil Tennant van Pet Shop Boys, drijft hier heerlijk op. Hét hoogtepunt van “Fall Of The Watcher” is ook meteen het langste nummer dat diverse (niet gescheiden) secties heeft. Door de ingetogen verstilling van een groot deel van dit “Sacrificed In Vain” (met bedachtzaam klinkende pianoakkoorden en ijle synthflarden) komt de passage met een relatief heftige repeterende gitaarriff en uiteindelijk ook een gloedvolle gitaarsolo echt vól binnen bij de luisteraar.
Websites:
https://www.returnedtotheearth.com/
https://returnedtotheearth-gep.bandcamp.com/album/fall-of-the-watcher
https://www.facebook.com/returnedtotheearth/.
(OP)NIEUW
Finally George – Painter
Van "Painter" (Zoundr, 2025)
Een maand geleden lieten we u kennismaken met “Painter”, het derde album van Finally George. We vermeldden er meteen bij dat naar ons oordeel Georg Hahn daarmee zijn sterkste werkstuk tot nu toe afgeleverd. En dat is best veelzeggend als men bedenkt dat de twee voorgangers, "Life Is A Killer" (2018) en "Icy Skies" (2021), ook al bijzonder goed door ons (“Life Is A Killer” was Album van de Maand in januari 2019) en vele liefhebbers zijn ontvangen. Hahn nam ruim de tijd, moest vele muzikale obstakels overwinnen en twijfelde regelmatig of het album misschien niet te melancholisch zou worden. Maar zoals hij zelf stelt in de hoestekst is "Painter" een weerslag van de huidige tijd en de wereld waarin we leven en was het zijn manier om daarmee om te gaan. En dat heeft dus een parel van een album afgeleverd waar de emotie bij vlagen vanaf druipt. De melodieuze progrock van Finally George is verder verfijnd, de opnames nog weer net iets mooier; alles is in balans. Nu vallen ons ineens ook de sterke melodieuze baspartijen van Hahn zelf op, alsmede knap geconstrueerde synthesizerpartijen. En dan zijn er, evenals op de vorige twee albums, nog de uiterst smaakvolle en prachtige opgenomen drumpartijen van de hand van Styx-drummer Todd Sucherman. Maar misschien wel het meest opvallend zijn Hahns sterke, emotioneel geladen zangpartijen: dat is waar echt duidelijk uit wordt dat "Painter" zijn meest persoonlijke album tot nu toe is. Na de twee songs van vorige maand kiezen we nu voor het meeslepende, kunstig opgebouwde titel- en openingsnummer. Hierin is ook de mooiste gitaarsolo van de plaat te horen, met zowel priemende noten als vloeiende overgangen, en verzorgd door de ook op eerder Finally George-werk te horen Erlend Krauser, bekend van Lake én, jawel, The James Last Orchestra. Tevens bracht de man volgens Discogs 11 solo-albums uit waarop emotievol, bij vlagen Jeff Beck-achtig spel is te horen.
Websites:
http://www.finallygeorge.com/
https://finallygeorge.bandcamp.com/.
I.M.: Rick Davies
Supertramp - Goodbye Stranger
Van "Breakfast In America" (A&M, 1979); deze versie van "The Very Best Of Supertramp" (A&M, 1990)
Vorige week, op zondag 7 september, overleed Rick Davies, de oprichter van Supertramp. Samen met Roger Hodgson produceerde hij met die band de perfecte mix van progressieve rock en artpop. Vooral het doorbraakalbum "Crime Of The Century" uit 1974 staat in de favorietenlijstjes van veel muziekliefhebbers, hoewel "Breakfast In America" uit 1979 commercieel het hoogste scoorde. De door Hudgson geschreven tracks kenmerkten zich door zijn hoge leadzang, zoals "Dreamer" en "Give A Little Bit", terwijl Davies met zijn wat lagere, soulvolle stem en Wurlitzer-pianobegeleiding indruk maakte met songs als "Bloody Well Right". Helaas ging het stel door meningsverschillen in 1983 uiteen, waarna Hudgson een solocarrière begon en Davies Supertramp voortzette en onder meer in 1985 de CD "Brother Where You Bound" afleverde. In 2015 moest Davies echter stoppen met Supertramp toen bij hem een ongeneeslijke vorm van beenmergkanker was geconstateerd. Zijn laatste muzikale verrichtingen waren low-key in een muziekcafé in de buurt van zijn huis, onder de naam Ricky And The Rockets. Ter nagedachtenis van hem draaien we "Goodbye Stranger" van "Breakfast In America". 'Goodbye Stranger, It's been nice, Hope you find your paradise...'
Websites:
https://supertramp.com
https://www.facebook.com/supertramp
Bericht over Davies' overlijden: https://supertramp.com/tribute.
LIVE-TIP
Aurora Project, The – Have Some Tea
Van “EVOS 12” (FREIA Music, 2025)
The Aurora Project kwam begin dit jaar na 9 jaar terug met een nieuw studio-album. En zoals altijd bij deze Katwijkse band, betreft het een concept-album. Sterker nog: “EVOS 12” is deel 1 van een tweeluik; naar verluidt is “EVOS 13” al grotendeels klaar. Wat opvalt is dat het geluid wel iets meer 'guitar heavy' is dan op voorganger “World Of Grey” (2016), wat niet gek is, want met Alex Ouwehand, tevens bekend van Golden Caves, aan boord naast Remco van den Berg, heeft de groep weer twee gitaristen. Blikvanger in het bandgeluid is ook nu weer de heldere, sterke zangstem van Dennis Binnekade, die met zijn dictie de gave heeft je meteen geconcentreerd naar zijn strofes te doen luisteren – wat ook mede in de hand gewerkt wordt door de goed geschreven zanglijnen. Het concept en de teksten is opnieuw afkomstig van sciencefictionliefhebber Marcel 'Mox' Guijt, die aan Progwereld hierover het volgende uitlegde: “het idee ontstond eigenlijk tijdens de creatie van onze vorige plaat, “World Of Grey”. Die plaat behandelt de dreiging van een mogelijke dystopische toekomst, en dat zette me aan het denken: Hoe zou zo’n dystopische wereld eruitzien / hoe zou het leven van een individu zich afspelen in zo’n situatie? En wat zou er nodig zijn om de mensheid daar weer uit te trekken?“. De toetsenist is een fanatiek podcastsluisteraar en heeft ook het initiatief genomen tot een podcastserie rond dit albumtweeluik. Via de linktree kun je de podcast zowel op Spotify als op YouTube bereiken. Je moet er wel de tijd voor nemen want de serie is behoorlijk uitgebreid. Het vergoedt het feit dat bij de CD-uitgave van “EVOS 12” enige uitleg of een boekje ontbreekt. Aanstaande vrijdag, 19 september, treedt The Aurora Project op in het Parkvilla Theater in Alphen aan den Rijn, op uitnodiging van Stichting Serious Music. Goede aanleiding om opnieuw aandacht te besteden aan “EVOS 12”. Het hart van het album wordt gevormd door “Have Some Tea”, dat begint en eindigt met een relaxte reggae-groove, zodat we naast Van Der Graaf Generator en Rush nog een groep hebben die dit genre weet te incorporeren in prog. Die passages omsluiten een spannend opgebouwde song, waarvan de intensiteit per minuut toeneemt, van een spacy stuk dat zo in Grobschnitts “Solar Music” had gepast tot door merg en been gaande gitaar- en zangpartijen van Ouwehand en Van den Berg respectievelijk Binnekade.
Websites:
https://linktr.ee/the_aurora_project
https://theauroraprojectnl.bandcamp.com/album/evos12
https://www.facebook.com/theauroraproject/.
ACTUEEL
Minster, Anastasia - Dancing With A Ghost
Van "Song Of Songs" (eigen beheer, 2024)
Het vorig jaar oktober verschenen "Song Of Songs", de derde CD van Anastasia Minster, was een via een Kickstarter-project gefinancierd album. De in Moskou geboren zangeres en pianiste verhuisde in 2014 naar Toronto en debuteerde in 2017 met het donkere kamerpop-album "Hour Of The Wolf", in 2020 gevolgd door "Father". Op laatstgenoemde plaat werd ze op drie nummers begeleid door de ons welbekende Steve Jansen (Japan, Exit North), terwijl de veelgevraagde cellist Raphael Weinroth-Browne tevens enkele bijdragen leverde. Laatstgenoemde is op "Song Of Songs" ook weer present evenals musici op contrabas, drums en trompet dan wel bugel, terwijl er tevens een belangrijke rol voor een 30 muzikanten tellend orkest is. Minster zelf noemt "Song Of Songs" haar donkere 'ethereal orchestral album', gebaseerd op een oud gedicht met die titel. Anderen noemden de muziek filmisch, wat haar ertoe zette om zes videoclips te maken, waarin ze scenes uit bekende films koppelt aan nummers van haar albums. Op haar "Cinematique" getitelde YouTube-kanaal zijn zodoende clips te zien met fragmenten van films als "2001: A Space Odyssey" en "Melancholia". Het nummer "Dancing With A Ghost" van "Song Of Songs" dat we nu draaien heeft Minster gekoppeld aan de Japanse speelfilm "In The Mood For Love".
Websites:
https://www.youtube.com/playlist?list=PLruVbegMuG75xHHYe_Zbm2cIfuTOv-9BE (Cinematique)
https://anastasiaminster.com/
https://anastasiaminster.bandcamp.com/album/song-of-songs
https://www.facebook.com/anastasiaminster.
LIVE-TIP
Chapman, Daisy – Starlight
Van “She Took Flight” (Songs & Whispers, 2023)
Komende weken is Daisy Chapman op een aantal podia te aanschouwen. Allereerst op donderdag 18 september in Gouda, bij Cox Pianoservice. Voor als je in de buurt van Duitsland woont is het goed te doen om één van de twee concerten in de buurt van Osnabrück te bezoeken: 21 september in het Ruller Haus in Wallenhorst Rulle en 25 september in de Lutherhütte te Georgsmarienshütte. Het is intussen alweer 2 jaar geleden dat het vijfde solo-album van de singer-songwriter verscheen. We kennen haar als toetseniste van Crippled Black Phoenix en het daaruit voortgekomen Venus Principle, maar tussendoor brengt ze sinds 2008 ook albums uit met diep doorvoelde songs die steeds uitgaan van haar pianospel en zang. Op de “She Took Flight” getitelde CD is er daarnaast een prominente rol voor het strijkkwartet Red Carousel, dat in een deel van het songmateriaal het strijkersarrangement aanleverde en soms nog is aangevuld met een extra cellist. Ook zijn er bescheiden bijdragen door een drummer, contrabassist en trompettist. Het resultaat klinkt kleurrijk en warm; het kan niet anders dan dat deze songs ook mede door Daisy's vooral in de uithalen intense zang de luisteraar rechtstreeks in het hart raken. Zoals altijd op een Daisy Chapman-album, is er plaats voor een bijzondere cover. Dit keer interpreteert ze op gloedvolle wijze een van de mooiste Kinks-liedjes van Ray Davies: het nostalgie opwekkende “Waterloo Sunset”. Daarnaast is de tekst van “The Gashlycrumb Tinies” afkomstig uit het gelijknamige 'alphabet book' van Edward Gorey uit 1963. We kiezen vanavond voor “Starlight” met een aantal emotionele zanguithalen én warm strijkersarrangement.
Websites:
http://www.daisychapman.com/
https://daisychapman.bandcamp.com/album/she-took-flight
https://www.facebook.com/DaisyChapmanMusic
.
ALBUM VAN DE MAAND
Pryzme – Silent Place
Van “True Stories And Other Lies” (eigen beheer, 2025)
Twee jaar geleden besteedden we aandacht aan “Four Inches” van Pryzme. Dit debuut van de Franse band bleek voor een deel te bestaan uit nieuw opgenomen songmateriaal dat al 3 jaar eerder onder de bandnaam Lingus was uitgebracht. Dat in ogenschouw genomen is de wel geheel uit nieuwe composities bestaande opvolger “True Stories And Other Lies” redelijk snel verschenen. Alles wat we in april 2023 schreven kunnen we herhalen. De songs vallen op door de fraaie transparante texturen die door David Chollet en Dominique Blanchard met relatief bijzondere gitaarakkoorden worden geweven en die doen vergeten dat er geen keyboards gebruikt worden. Hoewel, de strijkers in “Green Eyes” en de climaxversterkende akkoorden in “Silent Place” zijn duidelijk wel met synths gecreëerd. Die gitaarpatronen vinden hun oorsprong in jazzfusion en hebben ook wat gemeen met het spel van Alex Lifeson (Rush). De zang wordt afwisselend verzorgd door Chollet en Blanchard en ze hebben veel tijd gestoken in gestapelde zangharmonieën. Als er vooral in de coupletten solo wordt gezongen, valt op dat hun stemmen wel erg dunnetjes zijn. En als we dan toch spijkers op laag water willen zoeken: ook passen de Engelse teksten qua klemtóón niet altijd lekker in de melodie en het metrum (het “Ruthléss Queen”-effect). Maar “True Stories And Other Lies” is vooral op alle fronten - compositie, productie, uitvoering – nét weer een klasse sterker dan de al erg fijne voorganger. Het resultaat is een frisse, afwijkende benadering van wat toch wel degelijk proggy muziek is, waarbij het lichte jazzrocktrekje extra spanning genereert. De groep treedt ook op en heeft net een reeks concerten aangekondigd, maar die zijn allemaal in Frankrijk. Hopelijk komen er ook concerten in wat noordelijker gelegen locaties. Vanavond kiezen we voor het 12 minuten durende slotnummer “Silent Place”.
Websites:
https://pryzme.fr/
Bandcamp
Facebook .
DESTIJDS GEMIST / LIVE-TIP
DeCarlo, Ronny - Canyons
Van "Fonque Nouveau" (ZenneZ Records, 2024)
Vorige week draaiden we een nummer van "In The Box", het in eigen beheer uitgegeven debuut van Sebastiaan Visser. Zoals we toen vertelden zal zijn volgende album, "Always There" in oktober uitkomen op het flink aan de weg timmerende Nederlandse jazzrock/fusion-label ZenneZ. Op die plaat wordt hij bijgestaan door labelgenoot toetsenist Matthijs Geerts die ook al te horen was op "Fonque Nouveau", het reeds in 2024 uitgebrachte debuut van de Columbiaan-Nederlandse gitarist en producer Ronny DeCarlo (echte naam: Roenik Roa Espinosa). DeCarlo 'moest' dit album maken, nadat hij € 10.000 had gewonnen bij de Keep An Eye-competitie onder voorwaarde binnen een jaar een fysieke plaat te produceren. Het met 28 minuten wat karig uitgevallen album heeft ondanks de aanwezigheid van vier rond de twee minuten klokkende miniaturen toch een volwaardige uitstraling. Dat komt vooral door de relaxte, maar toch technisch virtuoze manier waarop de instrumentale stukken in elkaar zitten. De hoofdmoot wordt gevormd door funky jazzrock/fusion met ambient fragmenten en hier en daar wat hiphop- en gospelinvloeden. Het in 2023 al eens live bij Vrije Geluiden gespeelde "Canyons", dat nu uit uw boxen zal schallen, is daar een goed voorbeeld van. DeCarlo treedt overigens binnenkort ook op en wel tijdens het op 11 oktober gehouden Hilversum Pop & Jazz Festival. Plaats van handeling: Gooiland, inderdaad in Hilversum.
Websites:
https://www.ronnydecarlo.com/
https://ronnydecarlo.bandcamp.com/album/fonque-nouveau
https://www.facebook.com/ronnydecarlo/ .
NIEUW
Stick Men - Bash Machine
- Pulp
Van "Brutal" (Unsung Records/Iapetus, 2025)
Stick Mens nieuwste EP "Brutal" opent met het titelnummer, waarin Tony Levins stuiterende Chapman Stick-aanslagen en Pat Mastelotto’s in your face elektronische en akoestische drumbeats de toon zetten (inclusief het scanderen van het woord 'Brutal'). Samen met Touch Guitar-specialist Markus Reuter wordt de luisteraar overrompeld met melodieuze doch compromisloze, technisch sterk aan King Crimson verwante compacte instrumentals. Reuter tovert daarbij uit zijn instrumentarium geregeld jankende en zwevende, als door een E-bow aangedreven melodieën waarin de geest van Robert Fripp geregeld opduikt. Maar dit trio is gedisciplineerd genoeg om zelfs op een 25 minuten durend schijfje tevens subtiele accenten aan te brengen. Zo zit in het met Frippertronicsachtige synthflarden opgesierde "The Well" een Oosters klinkende Sticksolo waarbij het instrument met een strijkstok bespeeld wordt. Afsluiter "Pulp" laat door de, met het werk van Steve Jansen vergelijkbare percussieve drumpatronen, een meeslepende gitaarsolo en karakteristieke Chapman Stick-motieven deze drie veteranen op hun best horen. Levin mag dan de laatste tijd wat gezondheidsklachten hebben, op "Brutal" klinkt hij, opgezweept door zijn bandmaten, energieker en, inderdaad, brutaler dan ooit. U gaat het horen en wel in de stukken "Bash Machine" en het genoemde "Pulp".
Websites:
https://stickmen.bandcamp.com/album/brutal
https://stickmenband.com/
https://www.facebook.com/stickmenofficial/ .
(OP)NIEUW
Soundbyte, The - Will You Follow
Van "Still Quiet" (Voices Of Wonder, 2025)
Begin jaren negentig was The 3rd And The Mortal een ware innovator in de metalscene. De Noorse band wisselde zware (doom)metal af met ingetogen gitaarpassages, waarbij de wijze waarop een zangeres de leadvocalen verzorgde een inspiratiebron was voor onder meer The Gathering. Net als bij die Nederlandse band was de muzikale koers van The 3rd And The Mortal behoorlijk rusteloos en vervuld van experimenteerdrang. Dat resulteerde in een aantal albums die als absolute klassiekers in het genre gelden. Een groot deel van die experimenteerdrang werd aangejaagd door gitarist Trond Engum, die wat hij niet kwijt kon in de groep ging uitbrengen onder het pseudoniem The Soundbyte. Vanaf 2004 heeft hij 5 albums onder die naam uitgebracht, inclusief het eind mei verschenen "Still Quiet". Nou ja, met iets meer dan 30 minuten muziek is het misschien eerder een 'extended EP' te noemen, maar laten we het er op houden dat hij niet koos voor kwantiteit maar voor kwaliteit. Want dat laatste krijgen we wel degelijk. Net als bij The 3rd And The Mortal het geval was, zijn de The Soundbyte-albums onderling zeer verschillend en soms behoorlijk abstract en donker van karakter, maar voor liefhebbers van het vroege werk van Engums eerste band zal dat geen bezwaar zij. Hij combineert elektronische klanken, folk-invloeden en zijn typische zware gitaarsound met de soms monsterlijk groot klinken drums van Rune Hoemsnes. De zangpartijen worden afwisselend ingevuld door Anders Elvenes, met een stem die wel wat weg heeft van een lager zingende David Bowie, en de met folky stembanden gezegende Kirsti Huke. Het resultaat is het best te omschrijven als 'postmoderne progressieve metal'. In juni lieten we al kennismaken met deze plaat, dit keer doen we het nog eens dunnetjes over met het acht minuten durende sleutelnummer "Will You Follow".
Websites:
https://thesoundbyte.com/
https://www.facebook.com/TheSoundbyteOfficial
https://thesoundbyte.bandcamp.com/.
A.O.R.
Infinity - She's On Fire
Afkomstig van "Infinity" (Rubicon Music / Melodic Rock Records, 2011)
Rond 1985 kwamen de vroege twintigers zanger Mitch Malloy en de uit het net opgeheven Rainbow afkomstige toetsenman Dave Rosenthal bij elkaar en namen met enkele bevriende musici, waaronder de latere Winger-gitarist Reb Beach, een aantal A.O.R.-nummers op. Deze leverden echter geen platencontract op, waarna de muzikanten ieder hun weg gingen. Rosenthal kennen we natuurlijk van de laatste incarnatie van Happy The Man, maar is in de muziekbusiness vooral bekend als toetsenman/arrangeur voor grootheden als Billy Joel en Elton John. Begin jaren 90 richtte hij met onder andere drummer Chuck Bürgi, zijn eigen band Red Dawn op en op "Never Say Surrender", de enige CD die deze formatie uitbracht, staan drie liedjes die oorspronkelijk voor Infinity waren geschreven. Deze eeuw ontdekte A.O.R.-specialist Kai Brockschmidt twee andere Infinity-nummers en wist dit keer wel een platenmaatschappij te interesseren. In 2011, ongeveer 25 jaar na de oorspronkelijke opnames, verscheen zodoende het titelloze album. Klassieke A.O.R. derhalve, met uiteraard veel ruimte voor de toetsenvirtuoos Rosenthal, maar ook voor gitaristen Beach en Dave Gellis. We lieten al eens het openingsnummer "I'm On The Edge" horen, dit keer aandacht voor "She's On Fire". Overigens vertoont het verhaal van Infinity gelijkenissen met dat van de Amerikaanse progressieve rockband die in 1977 met diezelfde naam werd opgericht. Ook hier werden opnames gemaakt, maar ging de groep van toetsenman George Gregory en gitarist Lance Swing onverrichter zake in 1982 uiteen. Pas 10 jaar later volgde een reünie en een plan die opnames te restaureren. Deze werden uiteindelijk in 1996 als "Infinity" uitgebracht door Greg Walkers Syn-Phonic.
Websites:
https://www.mitchmalloy.com/ http://www.davidrosenthal.com/ .