• Sunday 16 November 2025 Show No. 1686

    NIEUW
    Alta Forma – Can't Escape
    – Independent Mind
    Van “Trajectory” (Timeless Momentum, 2025)

    2025 is voor Antoine Fafard een druk jaar, gevuld met hernieuwde samenwerkingen. Nog maar een paar maanden geleden bracht hij onder zijn eigen naam “Quadra Spherium” uit: een jazzrockplaat waarop hij weer 'ns met drummer Gary Husband werkt. Onlangs verscheen het tweede album van Alta Forma, het trio dat vast niet geheel ontoevallig dezelfde initialen draagt als de Brits-Canadese bassist/gitarist. Drie jaar geleden kwam van deze samenwerking met drummer Todd Sucherman en zanger/toetsenist JK Harrison het door ons enthousiast ontvangen debuut “Spatium & Tempus” uit. Ook de opvolger “Trajectory” is weer een aansprekend door het feit dat toegankelijke songstructuren ingebed zijn in prachtig en technisch uitdagend bas-, gitaar- en drumspel op een jazzrockbasis, met daarbij bescheiden keyboardinvullingen en in twee stukken viool, altviool en cello. Zoals altijd bij Fafard-uitgaven is alles tot in de puntjes verzorgd. De instrumenten zijn prachtig opgenomen (Sucherman deed dat met zijn vertrouwde vakmanschap in zijn eigen studio) en er is veel aandacht besteed aan de door Harrison en Fafard samen geschreven teksten, die in het fraai gedrukte boekwerkje ook steeds van een passende illustratie zijn voorzien. Harrison zingt met zijn hese stem met veel intensiteit, misschien knijpt hij nét iets teveel bij de echt hoge uithalen. Fafard is in de solo's weer veel op elektrische gitaar te horen, terwijl zijn oorspronkelijke instrument toch echt de bas was. Natuurlijk heeft hij dan ook iedere song voorzien van een (door Sucherman spetterend ondersteunde) sterke baslijn en in “Independent Mind” speelt hij een kraakhelder uit de speakers knallende solo. Z'n mooiste gitaarsolo zit naar onze smaak in “Can't Escape”. Het zal u niet verbazen dat we deze twee stukken hebben uitgekozen.
    Websites:
    https://www.antoinefafard.com/js_albums/trajectory-2025/
    https://www.facebook.com/antoinefafardmusic.

    NIEUW / LIVE-TIP
    ENorm- Two Kids At Sunrise
    – Time's Fading
    Van het album “It’s Time” (eigen beheer, 2025)

    De Twentse band ENorm kennen we natuurlijk maar al te goed, al was het maar vanwege de ijzersterke livereputatie. De vaste kern speelt al ruim twee decennia samen onder deze naam en daarvoor ook al als Marathon – en bracht meerdere albums, singles en live-opnames uit. De band staat bekend om krachtige optredens, muzikale diepgang en verhalende theatervoorstellingen. Daarnaast zijn er nog de seizoensshows onder de naam "Kerst Met Ballen" en een koffietafelboek over het 35-jarige bandbestaan. Na tien jaar is er eindelijk een nieuw studioalbum, met de passende titel “It’s Time”. Vijftien tracks lang maak je als luisteraar een muzikale reis langs herinnering, vergankelijkheid en verandering, in karakteristieke ENorm-stijl. Die stijl valt vooral onder vlotte melodieuze poprock te plaatsen en wijkt bewust af van de symfonische rock van voorganger Marathon. Muzikale odes kun je bij verschillende nummers duidelijk waarnemen. Herinneringen aan bands uit de jaren ’80 en ’90 (o.a. The Cure en Nirvana) passeren de revue. Voor vanavond hebben we het geladen “Two Kids At Sunrise” geselecteerd, dat deels lijkt te verwijzen naar de coverfoto, gevolgd door het slotnummer “Time's Fading’’, dat met het steeds terugkerende klokgelui een duidelijke knipoog naar Pink Floyds “High Hopes” bevat. ENorm is ook weer live te aanschouwen. Allereerst in december met de "Kerst Met Ballen"-shows waarin ook covers voorbij zullen komen. Je kunt daarvoor tussen 12 en 21 december terecht in Beuningen, Ommen, Oldenzaal en Groenlo. Reguliere optredens staan voor volgend jaar lente op de rol: 4 april 2026 in Poppodium Boerderij in Zoetermeer en 29 mei 2026 in de Metropool te Hengelo.
    Websites:
    https://enormmusic.com/
    https://www.facebook.com/ENormOfficial.

    NIEUW
    Squeaky Feet - Common Ground
    Van "Overview Effect" (eigen beheer, 2025)

    "Cause For Alarm", het debuut van Squeaky Feet, was afgelopen juni een verlaat Album van de Maand. Het werd namelijk al in november 2023 uitgebracht en kreeg van wijlen John Bollenberg vervolgens begin 2024 in iO Pages 190 het predicaat Vette Krent. Dit uit oud-studenten van het Berklee College Of Music bestaande combo zou je gezien de overvloedige hoeveelheid live-albums op de Bandcamp-pagina tot de jambands kunnen rekenen, maar daarvoor zitten de composities veel te ingenieus in elkaar. In recensies werden vergelijkingen gemaakt met acts als Zappa, Umphrey McGee, Phish, Happy The Man, Dream Theater en Brand X. Opvolger "Overview Effect", dat afgelopen oktober verscheen, klinkt op het eerste gehoor wat minder freakerig, terwijl het progmetalgehalte iets is opgeschroefd. Tevens bevat de CD (dit keer dus géén CD-R) meer tekst en meer korte songs, wat de toegankelijkheid verhoogt. Dat er op deze nieuwe schijf echter nog genoeg van virtuoze passages te genieten valt, bewijzen tracks als "Common Ground" en het kwartier lange titelstuk. Met eerstgenoemde titel laten we u kennismaken met deze nieuwe Squeaky Feet.
    Websites:
    https://www.squeakyfeetmusic.com/
    https://squeakyfeet.bandcamp.com/album/overview-effect-2
    https://www.facebook.com/squeakyfeetmusic.

    NIEUW / LIVE-TIP
    Black Cat's Eye, The - Unicorn
    - Everywhere I Rest My Head The Ground Is Shifting
    Van "Decrypting Dreams Of Weird Animals And Strange Objects" (Tonzonen Records, 2023)

    In 2023 was "The Empty Space Between A Seamount And Shock-headed Julia" van The Black Cat's Eye een aangename verrassing. De Duitse band, onder leiding van gitarist/toetsenist Christian Blaser refereerde op dat debuut zowel aan de psychedelische sound van vroege Pink Floyd als aan modernere vormen van spacerock zoals bijvoorbeeld Motorpsycho die soms tentoonspreidt. Dat debuut was een beetje onevenwichtig opgezet doordat het gelijk al begon met een 20 minuten spacy epic, maar dat was op te lossen door je CD-speler te programmeren of eerst met de korte, meer rockende songs van kant 2 van de LP te beginnen. Nu, 3 jaar later, is er een opvolger met al net zo'n bijzondere titel: "Decrypting Dreams Of Weird Animals And Strange Objects". En dat album is een stuk evenwichtiger opgebouwd, hoewel de ruim 10 minuten durende opener “Hell Bent For Sæther” dat niet doet vermoeden. Dat is namelijk een behoorlijk fors doordenderend stevig potje spacerock met zo'n typische motorische drumbeat. Ongetwijfeld een eerbetoon aan het voornoemde Motorpsycho, waar Bent Sæther immers de frontman van is. En dan blijkt dat er wel één belangrijke verandering is, want de songs zijn niet meer allemaal van de hand van Blaser, want die opener en nog twee andere tracks zijn gecomponeerd door bassist Jens Cappel. Die stuurt de band enerzijds met twee van zijn bijdragen in een stevigere richting, maar compenseert dat met de dromerige slottrack “The Magic Balloon”. We komen tot de conclusie dat The Black Cat's Eye's debuut zeker geen toevalstreffer was, want dit tweede werkstuk steekt wat ons betreft met kop en schouders uit boven het overvolle psychedelische spacerock- en postrockmaaiveld uit. Op 5 december treedt de groep op tijdens een festival in het ook van veel progconcerten bekende Das Rind in Rüsselsheim. Om de groep wat dichter bij huis te kunnen bewonderen, moeten we krachtens de bandwebsite helemaal wachten tot 19 september 2026, als er opgetreden wordt in de Backyard Club in Recklinghausen (ten noorden van Dortmund).
    Websites:
    https://www.theblackcatseye.com/
    https://www.facebook.com/theblackcatseye
    https://theblackcatseye.bandcamp.com/.

    NIEUW
    Euphoria Station - My Mistake
    - Dusty Roads
    Van “Smoking Gun” (eigen beheer, 2025)

    Toen we de naam Euphoria Station zagen moesten we even nadenken: wie zijn dat ook alweer? Oh, ja dat is de band rond zangeres Saskia Kraft van Ermel en gitarist Hoyt Binder, die in 2019 het album “The Reverie Suite” uitbracht. Nu is er een opvolger in de vorm van “Smoking Gun” en net als op de voorganger maakt deze band Los Angeles een mengvorm van americana, southern rock en progressieve rock die uitermate goed uitpakt. De ritmesectie blijkt vernieuwd en bestaat uit bassist Jorgen Carlsson (Gov’t Mule) en niemand minder dan drummer Toss Panos (o.a. Kevin Gilbert, Mike Keneally). Daarnaast zijn toetsenist Ronald van Deurzen, mondharmonicavirtuoos Tollak Ollestad en fluitiste Rebecca Kleinmann weer van de partij. Net als de voorganger verhaalt Euphoria Station ook op dit album over 'het wilde westen' en is er meer dan een dikke knipoog naar bands als The Allman Brothers Band en Marshall Tucker Band (die laatste groep wordt hier zelfs gecoverd). Toch valt er ook veel te genieten voor de progliefhebber, door het zeer fijne gitaarwerk inclusief soms spetterende solo’s, maar ook door het lekkere toetsen- en fluitspel. Natuurlijk wordt dit alles gedragen door de uitstekende zangkunsten van Kraft van Ermel. We hebben twee nummers uitgezocht van “Smoking Gun”: “My Mistake” en “Dusty Roads”.
    Websites:
    http://www.euphoriastation.com/
    https://euphoriastation.bandcamp.com/album/smoking-gun
    https://www.facebook.com/EuphoriaStation/.

    LIVE-TIP
    Moon Safari – Diamonds
    Van “Himlabacken Vol. 1” (Blomljud Records (= eigen beheer), 2013)

    Aanstaande zaterdag, 22 november, kunnen we eindelijk weer Moon Safari in levende lijve aanschouwen, op het podium van Poppodium Boerderij te Zoetermeer. Van eerdere ervaringen weten we dat dit betekent dat er te genieten valt van uitbundige symfonische rock vol technische uitdagingen op zowel instrumentaal als vocaal gebied. Maar deze groep uit het hoge noorden van Zweden lijkt dit geen enkele moeite te kosten, waarbij de prachtige meerstemmige zangpartijen een speciale vermelding verdienen. Na vier studio-albums en twee live-albums volgde er na 2014 jammer genoeg een lange stilte – en dat terwijl het toen laatste studioalbum “Himlabacken” nog wel een toevoeging “Vol. 1” had. Zou Vol. 2 dan nooit verschijnen? Gelukkig wel, 10 jaar na deel één was die plaat er dan eindelijk in 2023 en die klonk alsof er niets gebeurd was. Vanaf de tournee na het verschijnen van het tweede album “Blomljud” in 2008 maakten maar liefst drie broers Åkesson deel uit van de bezetting. De jongste, Sebastian, is nog wel te horen op “Himlabacken Vol.2” en is eventueel beschikbaar voor latere studio-opnamen, maar zal er in Zoetermeer niet meer bij zijn. Hij is te druk met zijn eigen groep met close-harmony zingende jonge vaders, die in de coronaperiode grote populairiteit verkreeg in Zweden. We gaan nog even terug naar 2013 met een nog niet in Xymphonia gedraaide song die alle sterke facetten van Moon Safari prachtig en virtuoos over het voetlicht brengt: “Diamonds”.
    Websites:
    https://www.moonsafari.se/
    https://www.facebook.com/moonsafariofficial.

    LIVE-TIP
    Cross, Christopher - Experiment
    Van "Secret Ladder" (eigen beheer / earMUSIC, 2014)

    Je zult met je eerste album maar gelijk vijf Grammy's winnen, waarna die plaat ook nog eens uitgroeit tot het best verkochte debuut aller tijden. Dat overkwam Christopher Cross in 1980 en het is de 'molensteen' die hij de rest van zijn carrière met zich mee heeft te dragen. En dan kan het dus gebeuren dat je op een gegeven moment je albums maar gewoon zelf moet uitbrengen omdat geen enkel label in de V.S. nog interesse heeft in je muziek. Niet omdat die niet goed genoeg, maar simpelweg zogenaamd niet 'hip' meer is. Gelukkig zijn er wel altijd labels in Japan en Europa gebleven die brood in Cross' muziek zien. En gelukkig ook dat Cross altijd in zijn muziek en zijn manier van werken is blijven geloven. Dat betekent: goede songs schrijven en die vervolgens met topmuzikanten opnemen. Een van zijn recentste albums is het in 2014 verschenen "Secret Ladder" en voor liefhebbers van de verfijnde Westcoast-sound van Steely Dan, David Crosby en Joni Mitchell is deze niet te versmaden. Het kan schouder aan schouder staan met de verrassend sterke output van David Crosby in de laatste jaren van diens leven. Invloeden van laatstgenoemde waren overigens altijd al aanwezig in de muziek van Christopher Cross, maar die komen hier (met ook een vleugje Beach Boys) nu wat vaker naar voren. En ook hier laat hij zich weer bijstaan door topmuzikanten waarbij de basis wordt gelegd door bassist Will Lee en door de o.a. van Steely Dan en Toto bekende drummer Keith Carlock. Gitarist Eric Johnson is er net als op het debuut van Cross ook bij op één track, maar Cross is zelf ook een uitmuntend gitarist en laat dat goed horen in de solo's van het door ons geselecteerde “Experiment”. Op 4 mei treedt Cross op in TivoliVredenburg in Utrecht.
    Websites:
    http://www.christophercross.com/
    https://www.facebook.com/ChristopherCrossOfficial.

    ARTIEST VAN DE MAAND
    Latimer, Andrew – Second Chance
    Outtake uit de sessies voor “Harbour Of Tears” (eigen beheer, 1996), te vinden op Bandcamp (2025)

    Dat we bij Xymphonia groot fan zijn van Camel en het werk van Andrew Latimer is geen geheim. Daarom zetten we de man, die ondanks veel problemen met zijn gezondheid inmiddels 76 jaar is, in november in de spotlights. Geen Album van de Maand dus, maar een Artiest van de Maand! In 1971 formeerde hij met Pete Bardens, Andy Ward en Doug Ferguson de band Camel. Vanaf 1981 was hij als enige over van die bezetting en bestierde hij almaar wisselende bezettingen van “The Mighty Beast”. Helaas kon in 2023 de beoogde come-back tour geen doorgang vinden en werd het stil rond de gitarist/zanger/componist. Maar afgelopen augustus kwam er, zeer verrassend, een teken van leven en verscheen er ineens een ‘nieuw’ nummer van Latimer op Bandcamp. Schijnbaar heeft de Camel-frontman dit platform ontdekt en besloten om in de archieven te duiken en bijna wekelijks wel wat met het grote publiek te delen. Het zijn veelal werkversies en jams, maar ook complete suites. Soms zijn het ideeën die voor Camel bedoeld waren, maar er zit ook muziek bij die hij voor de lol met bevriende muzikanten heeft opgenomen. Het is niet duidelijk waarom er opeens zo’n overvloed aan materiaal wordt vrijgegeven. Zoals bijvoorbeeld een complete suite, “War Stories”, waarvan we al enkele delen onder uw aandacht brachten, alsmede een erg mooie akoestische versie van “Drafted” met cellist Barry Phillips, die we vorige week lieten horen. Afgelopen week is er opnieuw een opname beschikbaar gemaakt: een akoestische versie van de klassieker “Lady Fantasy” uit een opnamesessie met Guy Leblanc op piano. Daar gaan we vanavond niet naar luisteren, gezien dat ook deze versie ruim 13 minuten duurt. We hebben gekozen voor “Second Chance”, een nummer dat bedoeld was voor “Harbour Of Tears”, maar dat om onverklaarbare reden niet is gebruikt. Gelukkig is het nu wel beschikbaar gemaakt en kunnen we genieten van een van Andy’s hoogstaande gitaarsolo’s. Die zit aan het slot, waar we ook nog een van de thema’s van “Harbour Of Tears” terug horen komen. “Second Chance” heeft daarmee een intensiteit die vergelijkbaar is met die van bijvoorbeeld “Long Goodbyes” van “Stationary Traveller”.


    Overigens: oplettende fans hadden wellicht al in de gaten dat ook Colin Bass sinds enige tijd actief is op Bandcamp en ook hij heeft recent nieuwe muziek beschikbaar gemaakt. En je raadt het al: jawel, het is eigenlijk Camel-muziek, waaronder een bijzondere compilatie van jams die de band deed om tijdens tournee-repetities even de teugels te laten vieren.

    Websites:
    BANDCAMP
    FACEBOOK
    FACEBOOK GROEP
    BANDCAMP COLIN BASS.

    GOEDMAKERTJE / (OP)NIEUW
    Zopp - Uppmärsksamhet (live)
    - Perspektiv (live)
    Van "Live At Danfest" (Astronomy Recording Music, 2024; genummerde heruitgave: 2025)

    Meer dan een jaar geleden lieten we u een voorproefje horen van "Live At Danfest", een toen nog te verschijnen live-album van Zopp, het geesteskind van Ryan Stevenson die een groot aantal 'vintage' keyboards bespeelt. In 2020 verscheen het titelloze debuutalbum, met daarop uitgebreide hulp door The Tangent-voorman Andy Tillison. De muziek van Zopp borduurde duidelijk voort op de Canterbury-sound zoals we die kennen van Hatfield And The North en National Health. Niets nieuws onder de zon, zou je zeggen, maar wel op alle vlakken op zo'n hoog niveau, dat de muziek het epigonisme ontsteeg. Opvolger “Dominion” klonk al even smakelijk en sterk uitgewerkt. Uiteraard was de prog-gemeenschap nieuwsgierig of Stevenson zijn muziek ook live kon waarmaken. Na vijf maanden oefenen trad hij op 4 november 2023 voor het eerst op met drie musici. Op de 26ste van diezelfde maand volgde een optreden tijdens het Danfest, waarbij zijn band was uitgebreid tot een kwintet. Dit optreden is gebruikt voor "Live At Danfest". Als voorproefje lieten we u destijds het 14 minuten durende "You" horen, oorspronkelijk te vinden op "Dominion". Nu de plaat al meer dan een jaar uit is en er zelfs al een tweede editie van is verschenen, willen we hier nogmaals aandacht aan besteden. U hoort achtereenvolgens "Uppmärsksamhet", oorspronkelijk van "Dominion", gevolgd door "Perspektiv", een nieuw stuk dat wordt opgedragen aan Bo Hansson.
    Websites:
    https://zopp.bandcamp.com/
    https://www.facebook.com/zoppmusic
    https://astronomyrecordingmusic.bandcamp.com/album/live-at-danfest.

    HET DEBUUT
    Soup – My Justine
    – Whore
    Van het allbum “Come On Pioneers” (eigen beheer, 2006 / How Is Annie Records, 2008)

    De Noorse band Soup werd in 2004 opgericht in Trondheim, Noorwegen, in eerste instantie onder de naam Final Concierge. Drijvende kracht achter de band was componist en toetsenist Erlend Viken. Onder die oude naam verscheen in 2005 een CD-R met in Vikens slaapkamer gemaakte opnamen onder de titel “An Empire”. Dit was nog echt een 'lo-fi'-aangelegenheid. Het officiële debuut, onder de nieuwe bandnaam Soup, kwam een jaar later in de vorm van “Come On Pioneers”. In eerste instantie in eigen beheer, enkele jaren later pikte How Is Annie Records het op. Hiermee werd de basis gelegd voor nog eens vijf albums, waarvan ”Visions” uit 2021 de recentste is. In datzelfde jaar startte Viken een nieuw project onder de naam Giant Sky. De muziek va Giant Sky is opener en minder donker dan die van Soup: er wordt weinig gebruik gemaakt van gitaren maar des te meer van toetsen en elektronica. “Giant Sky II” verscheen in 2023. Van vrijwel alle Soup- en Giant Sky-platen hebben we door de loop der jaren muziek gedraaid in Xymphonia, maar we hebben “Come On Pioneers” destijds gemist. Toch is hierop is de genre-overschrijdende eigen stijl, die laveert tussen progressief, postrock en elektronisch al goed te horen. We maken dit vandaag goed met “My Justine” en “Whore”.
    Websites:
    https://soupsound.bandcamp.com
    https://www.facebook.com/soupsound/.