Sunday 24 Augustus 2025 Show No. 1674
NIEUW
Exit North - Harm
- Terms
Van "Harm/Terms" (eigen beheer, 2025)
Na het in 2023 verschenen tweede album "Anyway, Still" vond er vorig jaar, na diverse keren te zijn uitgesteld, eindelijk een optreden in Nederland plaats van Exit North. In mei dit jaar volgde een nieuw wapenfeit: de dubbele A-kant-single "Harm/Terms". Op deze mini-CD klinkt het duo Steve Jansen en Thomas Feiner een stuk energieker en krachtiger dan voorheen. Volgens de informatie op de Bandcamp-pagina is dit een gevolg van de toename van geweld en manipulatie in de maatschappij. Het duo opereert ditmaal zonder vaste bandleden Ulf Jansson en Charles Storm, maar dat wil niet zeggen dat de nummers kaal gearrangeerd zijn. De beide multi-instrumentalisten creëren een spannende sound vol diepe lagen en orkestrale klanken. De mini bevat als toetje nog een geremasterde versie van het nummer "A-Shaped Trees". Het origineel daarvan is alleen digitaal beschikbaar als bonustrack van het genoemde "Anyway, Still". Voor vanavond concentreren we ons echter op genoemde titelnummers.
Websites:
https://www.exitnorthmusic.com/
https://exitnorth.bandcamp.com/album/harm-terms
https://www.facebook.com/EXITNORTHMUSIC/
https://stevejansen.bandcamp.com/
https://www.stevejansen.net/
https://www.facebook.com/stevejansenofficial
https://thomasfeiner.bandcamp.com/
https://www.thomasfeiner.com/ .
NIEUW
Discipline – Keep The Change
– When The Night Calls To Day
Van “Breadcrumbs” (Strung Out Records (= eigen beheer), 2025))
In 2011 werden we na 14 jaar wachten eindelijk verblijd met een opvolger van het alom als Discipline's meesterwerk gekenschetste “Unfolded Like Staircase” uit 1997. Na dat “To Shatter All Accord” hoefden we 'maar' 6 jaar te wachten op “Captives Of The Wine Dark Sea”, dat voor de afwisseling eens niet op het eigen Strung Out Records verscheen maar bij het gerenommeerde proglabel The Laser's Edge. Fans van het eerste uur moesten wel even slikken, want gitarist Jon Preston Bouda, die zo'n belangrijke rol speelde in het door King Crimson en Van Der Graaf Generator beïnvloede groepsgeluid, bleek vertrokken. Maar diens opvolger, de uit Tiles afkomstige Chris Herin, is ook een gereputeerde naam en bleek zich behoorlijk te hebben geschikt naar de stijl van de band rond zanger/toetsenist Matthew Parmenter. Daarna is de banddiscipline (pun intended) blijkbaar toch weer wat gedaald, maar nu, na acht jaar is er eindelijk “Breadcrumbs”, weer op het eigen label. Nu maar hopen dat dit niet de laatste kruimeltjes van de in 1987 in Detroit opgerichte groep blijken te zijn. Er is wel weer een bandlid van de gloriebezetting vertrokken: Matthews zoon Henry heeft de drumstokken overgenomen van Paul Dzendzel. En daar moesten we toch wel erg aan wennen. Zeker in het 17 minuten lange titelnummer is diens partij met vooral kale snaredrumtikken wel heel minimaal. In de overige nummers lijkt Parmenter junior meer op zijn gemak en geeft hij de muziek een prettige 'loose feel' mee (daarbij geholpen door het baswerk van het enige andere nog aanwezige oerlid Mathew Kennedy), waarbij hij in “When The Night Calls To Day” zelfs een korte solospot krijgt. In dat nummer heeft het samenspel tussen gitaar en orgel haast iets Doors-achtigs (vooral door de aan Robbie Krieger schatplichtige korte gitaarsolo). Ja, de invloeden van de genoemde Britse grootmeesters is verder op de achtergrond geraakt, voor een stijl met meer blues- en groovegevoel. Uiteraard is het die uit duizenden herkenbare doorvoelde zang van Parmenter senior die het middelpunt blijft, maar ieder nummer heeft toch ook zeker een fijne gitaarsolo van Herin, met in “Keep The Change” de meest intense van de plaat. Mensen die verknocht zijn aan de Discipline-stijl van “Unfolded Like Staircase” en hoopten op iets in de lijn daarvan willen we adviseren met een open mind te luisteren en “Breadcrumbs” de kans te geven die de plaat verdient.
Websites:
https://www.strungoutrecords.com/
https://disciplineband.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/DisciplineBand/.
FUSION
Lässer's Ark, Max - Timejump
Van "Timejump" (Sona Gaia Productions, 1990)
De Zwitserse gitarist Max Lässer is niet gelijk een naam die bij veel mensen een belletje doet rinkelen, maar hij was al in de jaren zeventig actief als sessie-muzikant. Vervolgens trad hij toe tot de kring muzikanten rondom zijn landgenoot Andreas Vollenweider en speelde zowel op diens albums als in diens podiumgroep Andreas Vollenweider & Friends mee. In latere jaren is hij zich steeds meer gaan toeleggen op samenwerkingen met Afrikaanse muzikanten. In 1985 begon hij naast zijn werk met Vollenweider een eigen groep genaamd Max Lässer's Ark met daarin de nodige collega's uit de band van zijn werkgever, waaronder percussionist Pedro Haldemann en drummer Walter Keiser (die nu, 40 jaar later, nog steeds bij de beroemde harpist speelt). Gezamenlijk maakten ze tussen 1985 en 1992 een viertal albums waar op je zou verwachten dat de muziek richting Vollenweiders symfonische folk gaat, maar tot onze grote verrassing horen we muziek in de vroege stijl van de Pat Metheny Group, zoals te horen was op het titelloze album uit 1978. Oftewel: heldere, zeer open klinkende fusion, hoewel er bij Max Lässer's Ark nog meer de nadruk op de composities ligt en minder op improvisatie. Album nr. 3 verscheen in 1990 en het titelnummer “Timejump” is een prima voorbeeld van de sound van Max Lässer's Ark, waarin de naamgever zelf mooi slidegitaarspel aflevert.
Website:
https://www.maxlaesser.com/ .
ITALOPROG
D.F.A. – Work Machine
Van “Lavori In Corso” (Scolopendra, 1996 / Mellow Records, 2000)
Na de rijke jaren zeventig kende de Italiaanse prog in de jaren negentig een heuse opleving met veel bands die naast invloeden van de landgenoten van de vorige generatie ook een nieuw geluid lieten horen. Een van de uitblinkers die tijd was het uit Verona afkomstige D.F.A. (Duty Free Area). De band rond toetsenist Alberto Bonomi werd in 1991 opgericht en nam in 1995 een eerste demo op. Dit wekte de interesse van Deus Ex Machina-zanger Alberto Piras die D.F.A. meteen tekende voor zijn nieuwe label én voor de productie van het eerste volwaardige album “Lavori In Corso”. Wat D.F.A. onderscheidde van veel tijdgenoten is dat naast de geijkte invloeden van de grote namen, zoals Genesis en King Crimson, ook zeker de nodige jazzrock- en fusioningrediënten toevoegd zijn. Al snel bereikte de band door mond-op-mondreclame een internationaal publiek, wat in 2001 zelfs leidde tot een uitnodiging voor het befaamde NEARfest in de V.S. In de 18 jaar dat D.F.A. bestond verschenen er drie studio-albums en één live-album. Toetsenist Bonomi overleed in 2011 na een auto-ongeluk. We gaan vanavond terug naar het debuut met het nummer “Work Machine”. Dit album werd twee keer heruitgegeven: in 2000 op Mellow Records en in 2011 via MoonJune, met een extra schijf aan bonus materiaal.
Websites:
https://dutyfreearea.bandcamp.com/ (later werk voor MoonJune)
https://www.progarchives.com/artist.asp?id=81 .
NIEUW / LIVE-TIP
Jadis – Just Let It Happen (live)
Van het album “Live Snapshot” (eigen beheer, 2025)
In juni 2024 ging Jadis op tournee ter gelegenheid van het negende studioalbum van de Britse groep: “More Questions Than Answers”, het eerste studio-album in 8 jaar tijd. Het was intussen meer dan twee decennia geleden dat er een live-album van Gary Chandler en zijn mannen was verschenen, dus werd deze gelegenheid aangegrepen om om een nieuwe liveregistratie te maken. Afgelopen maart verscheen zodoende “Live Snapshot”, als opvolger van “As Daylight Fades” uit 1998 en “Live Outside” in 2001. De plaat geeft een goede weerslag van hoe Jadis in de zaal klinkt: ruw en ongepolijst, met een hoofdrol voor Gary Chandlers gitaar, maar zeker ook voor Martin Orfords toetsenspel. Op Jadis' Facebookprofiel valt te lezen dat de groep op 7 maart 2026 terugkeert naar Poppodium Boerderij in Zoetermeer. Op het program staat dan sowieso een integrale vertolking van “Across The Water”. Dit album was net verschenen toen de groep in de zomer van 1994 optrad in het Almelose Beeklustpark, op ons eigen Xymphonia Festival. Van de bezetting van destijds is naast Chandler en de teruggekeerde Orford ook nog steeds drummer Steve Christey van de partij. Op “Live Snapshot” is Andy Marlow de bassist van dienst. Van dat album gaan luisteren naar “Just Let It Happen”, waarvan de studioversie is te vinden op het voorlaatste studiowerkstuk “No Fear Of Looking Down” uit 2016. Orfords atmosferische synths en Chandlers tinkelende gitaarnoten openen samen het nummer. In het verdere verloop creëren de dromerige zang, pulserende bas, syntheffecten en het broeierige gitaarspel een hypnotiserende, meeslepende sfeer, waarna een rijke en weelderige climax volgt.
Websites:
http://www.jadismusic.com
https://www.facebook.com/jadismusic/ .
LIVE-TIP
Focus – Focus 13
Van “Focus 12” (In And Out Of Focus / Spirit Of Unicorn Music / Cherry Red Records, 2024)
Op zaterdagavond 30 en zondagmiddag 31 augustus treedt er een interessante gelegenheidsband op in de Hengelose Cactus. Focus-organist/fluitist Thijs van Leer weet zich dan vergezeld van de in Almelo geboren en opgegroeide gitarist Peter Tiehuis, die vooral bekend is als lid van het Metropole Orkest, maar die we in Xymphonia ook met zijn jazzrockband T5 hebben gepresenteerd. De wegen van dit door de wol geverfde tweetal hebben zich de afgelopen decennia ongetwijfeld meerdere keren gekruist; in de Cactus wordt daarbij de ritmische basis gelegd door een nauwelijks minder ervaren duo, bassist Boudewijn Lucas en drummer Roy Dackus. Er zullen die avond en middag vast enkele Focus-nummers voorbij komen. Of nummertje 13 er ook tussen zit is nog maar de vraag. Dat is verwarrend genoeg te vinden op het vorig jaar verschenen album “Focus 12”. Toen we twee weken geleden het nummer “Focus” van het Noorse Soft Ffog draaiden, maakten we er nog gewag van dat het Nederlandse voorbeeld al bij compositie nummer 12 was in de reeks, maar het is er dus eentje méér en misschien is “Focus 14” al wel geschreven... Oorspronkelijk Focus-gitarist Jan Akkerman houdt het op zijn huidige My Focus-tournee beperkt tot de nummers 1 en 2, die vast weer voorbij komen in het Zwolse Hedon op 4 september. En ook Focus zelf, met natuurlijk Menno Gootjes in plaats van Akkerman, toert in september door het land en is op 13 september bijvoorbeeld in de Helmondse Cacaofabriek te bewonderen. Voor meer info, bekijk vooral de concertagendapagina.
Websites:
https://focustheband.co.uk/
https://www.facebook.com/focustheband50
https://www.decactus.nl/.
ALBUM VAN DE MAAND
Isgaard - Thieves
Van "The Water In You" (Art Of Music, 2025)
De Duitse zangeres Isgaard heeft, samen met haar muzikale partner Jens Lück, sinds 2000 gestaag gewerkt aan een sterke discografie waaraan ze na een pauze van bijna 6 jaar in mei album nr. 8, "The Water In You" heeft toegevoegd. In haar thuisland kent ze enige bekendheid omdat ze met haar kristalheldere stem te horen was op een tweetal vroege hitsingles ("Ein Schöner Tag" en "Dream Of You") van de elektronische act Schiller. In het begin van Isgaards muzikale carrière was de insteek om een muzikaal huwelijk te creëeren van Debussy, Björk, Pink Floyd en Peter Gabriel, wat neer komt op een mengeling van klassieke zang met artpop en progressieve rock. Het populair-klassieke aspect werd al vroeg achtergelaten, maar met de jaren werd muziek van Isgaard wel degelijk progressiever. De genoemde progrock-insteek is niet zo heel verrassend gezien het feit dat Jens Lück als producer en opnametechnicus betrokken was bij een aantal albums van Sylvan. En hoewel Lück nagenoeg alle partijen heeft ingespeeld op Isgaards albums, zijn er door de jaren regelmatige gastbijdragen geweest van diverse Sylvan-gitaristen, zoals Kay Söhl en Jan Petersen. De huidige gitarist van de Duitse band, Jonathan Beck, is op “The Water In You” te horen. Het album is niet alleen melodieus en toegankelijk, maar leent zich ook uitermate goed voor aandachtige beluistering. Naast het indrukwekkende feit dat Lück dus de meeste instrumenten zelf bespeelt, heeft hij het geheel weten te vatten in een sprankelende mix, die alle ruimte biedt aan Isgaards bijzondere stem en een aantal kippenvelverwekkende sterke gitaarsolo's.
Websites:
https://www.isgaard.com/
Bandcamp
Facebook.
LIVE-TIP
Holdsworth, Allan / Gordon Beck - At The Edge
Van "The Things You See" (Disques JMS, 1980 / 1989)
Holdsworth, Allan - The Things You See (When You Haven't Got Your Gun)
Van "I.O.U." (eigen beheer, 1982 / Manifesto Records, 2017, als onderdeel van de boxset "The Man Who Changed Guitar Forever! : The Allan Holdsworth Album Collection")
Woensdag 27 augustus is in Het Laadperron te Enschede tijdens het Stift Festival in het kader van Stift Unbound de wereldpremière te horen van de compositie "At The Edge".
Websites:
https://stiftmusicfestival.nl/evenement/unbound-at-the-edge/
https://www.henryson.net/
https://www.facebook.com/svantehenryson
https://allanholdsworth.info/ahwiki/index.php/Main_Page
https://www.facebook.com/allanholdsworthmusic/
https://www.facebook.com/groups/allanh/ .
BIJNA 50
Isildurs Bane – Magnificent Giant Battles
Van het geremasterde album “The Voyage - A Trip To Elsewhere” (Svenska Unikum, 1992 / 1997)
Isildurs Bane werd in 1976 opgericht door vijf Zweedse muzikanten die zich lieten beïnvloeden door de muziek van Gentle Giant, Genesis, Emerson, Lake & Palmer en Camel. Al snel voegde zich Mats Johansson bij hen en juist hij nam in de jaren daarna het muzikale roer over. De bandnaam voert terug op Isildur uit de werken van J.R.R. Tolkien; Bane is Engels voor vloek. Vanaf het begin van de 21ste eeuw werd de aanpak projectmatig, waarbij allerlei muzikale gasten uit de progressieve rock-, artrock- en jazzwereld werden ingeschakeld voor concerten tijdens de zogenaamde IB Expo's. Enkele van die live-samenwerkingen leidden tot studio-albums. Voorbeelden daarvan zijn samenwerkingen met Mick Karn, Pat Mastelotto, Markus Reuter, Adrian Belew, Marco Minneman, Tony Levin, Jakko Jakszyk, Phil Manzanera, Richard Barbieri, Steve Hogarth, Peter Hammill en David Torn. Op Facebook blikt de groep al vooruit op 2026, dat in het teken staat van het 50-jarig jubileum. De jaarlijkse IB Expo zal vast en zeker extra bijzonder worden. Die kunstzinnige vermenging met andere stijlen werd overigens al ingezet vanaf het vijfde album, “Cheval” uit 1989, waarbij genregrenzen met klassiek en jazz niet bestonden. De groep sprak dan ook zelf destijds van 'totaalmuziek'. Op opvolger “The Voyage – A Trip To Elsewhere” werd die richting voorgezet waarbij de inschakeling van het pianotrio The Zorn Trio zorgde voor een vermenging van progressieve artrock met klassieke kamermuziek. Tevens is er een klassiek koor te horen alsmede een jazzsaxofonist. Ook de twee weken geleden nog in ons programma opgevoerde gitarist Janne Schaffer is een van de gasten. Het conceptalbum is gebaseerd op het leven van van de Zwitserse beeldend kunstenaar, componist en auteur Adolf Wölfli (1864 – 1930). De eerste editie uit 1992 was uitgevoerd als een klein reiskoffertje, waarbij de muziek verspreid was over twee CD's. Latere heruitgaven waren in digipack-vorm, waarbij alle muziek op één schijf bleek te passen. Opvallend is dat de vier delen van “The Voyage” alleen nog worden aangeduid met hun tweede titel. Wij draaien het albumslot ”Magnificent Giant Battles” van de heruitgave uit 1997, dat heette vijf jaar eerder nog “The Voyage IV: Magnificent Giant Battles”.
Websites:
https://www.facebook.com/ibexpo.
LIVE-TIP
Moody Blues, The - Driftwood
Van "Octave" (Decca, 1978)
In een tijdsbestek van 6 jaar had The Moody Blues maar liefst zeven albums afgeleverd en in de tussentijd ook nog veel concerten gegeven. De orkestrale symfonische rock van de Britse groep was vanaf het 'tweede begin', met “Days Of Future Passed” in 1967, van grote invloed op de gehele progressieve rockscene in die tijd. Na in 1972 het album “Seventh Sojourn” te hebben uitgebracht en nog uitgebreid daarna op toernee te zijn geweest, nam de band de tijd voor een hoognodige pauze. De diverse leden gingen even hun eigen weg, maakten solo-albums of in het geval van zanger/gitarist Justin Hayward en bassist John Lodge het duo-album “Blue Jays”. Uiteindelijk vond men het in 1977 tijd worden voor een nieuw album, maar de opnamesessies in de Verenigde Staten verliepen uitermate stroef. Over en weer was er niet veel interesse in elkaars songmateriaal, producer Tony Clarke moest zich halfweg de sessies vanwege persoonlijke omstandigheden terugtrekken en oerlid Mike Pinder kon maar niet besluiten of hij nou wel of niet nog lid wou blijven van de band. Het werd 'niet' en na de opnamen ging de groep op tournee met ex-Refugee- en Yes-toetsenist Patrick Moraz die vervolgens tot 1991 bleef. Tijdens de opnamen was Pinders inbreng klein en verzorgde met name Justin Hayward veel toetsenpartijen. Hij leverde ook een paar uitermate sterke songs af, waaronder “Had To Fall In Love”, dat een bescheiden hit in Nederland werd. Let wel: het was inmiddels het tijdperk van punk en disco. “Octave” is zeker niet één van The Moody Blues' beste prestaties, maar een overgangsalbum van de symfonische sound van weleer naar de softrock, AOR en pop waarmee de groep in de jaren 80 vooral nog veel transatlantisch succes zou hebben. Met The Moody Blues is het na het terugtrekken van Graeme Edge in 2018 toch wel echt gedaan, zeker nadat de drummer in 2021 overleed, maar Hayward blijft touren en is in oktober weer in Nederland te bewonderen, op 13 oktober in TivoliVredenburg, Utrecht en 15 oktober in het Muziekgebouw in Eindhoven.
Websites:
https://www.moodybluestoday.com/
https://www.facebook.com/MoodyBlues/ .
ZWITSERPROG
Deyss – a. Untouchable Ghost; b. The Crazy Life Of Mister Tale
Van “Vision In The Dark” (eigen beheer, 1987 / Musea, 1995)
Net als landgenoot Irrwisch is ook het Zwitserse Deyss al in de jaren zeventig opgericht, in dit geval aan het eind van dat decennium. Pas in 1985 verscheen er een eerste album. Dit “At King” heeft zo zijn charme en leunt erg op het oude geluid van Genesis en Marillion. Het gebruik van de Linn-drummachine gaf de muziek een bijzonder geluid. De opvolger werd in tegenstelling tot “At King” met een vaste zanger gemaakt. Dit “Vision In The Dark” was dan ook zeker een duidelijke stap vooruit, mede door een iets uitgebreidere bezetting inclusief échte drummer en dus die nieuwe zanger die zich zeer toepasselijk Jester noemde. Het album werd dan ook goed ontvangen onder neoprogliefhebbers. Na dit album werd het echter angstvallig stil rond de Zwitsers. Wel verscheen er in 2000 nog een CD met opnames uit 1979. Die stilte was opmerkelijk, aangezien Deyss ook internationaal aandacht begon te krijgen. Maar na “Vision In The Dark” verdween de groep in volkomen anonimiteit. Deyss-toetsenist Salvati Giustino kwam daar eventjes uit in 2009, toen hij werd gevraagd een nummer te schrijven als potentiële Zwitserse inzending voor het Eurovisie Song Festival. Helaas: tot zijn teleurstelling werd zijn liedje niet gebruikt. We hebben gekozen voor het tweeluik “a. Untouchable Ghost; b. The Crazy Life Of Mister Tale”. Let op de heerlijke kronkels die met de Engelse taal worden gemaakt om de tekst en uitspraak passend in het metrum te maken. Het tweede deel bevat een eerbetoon aan Genesis in heuse “In The Cage”- dan wel “Los Endos”-stijl. Heerlijk, zo’n stukje jeugdsentiment.
Meer info:
http://www.progarchives.com/artist.asp?id=80 .