Sunday 23 March 2025 Show No. 1652
NIEUW
Jethro Tull – The Tipu House
– Curious Ruminant
Van “Curious Ruminant” (InsideOut / Sony Music, 2025)
Sinds Ian Anderson bij InsideOut getekend heeft en zonder omhaal van woorden de naam Jethro Tull op zijn artistieke uitingen plakt, houdt de geboren Schot het tempo erin: na “The Zealot Gene” (2022) en “Rockflöte” (2023) is “Curious Ruminant” het derde album in drie jaar tijd. De band is grotendeels hetzelfde gebleven en was ook al de groep met wie Anderson de jaren ervoor onder eigen naam albums opnam. Bij het verschijnen van “Rockflöte” was al aangegeven dat gitarist Joe Parrish-James zich exclusief ging toeleggen op zijn eigen band Albion maar wel zijn collega-gitarist Jack Clark naarvoren schoof als vervanger. “Curious Ruminant” is het eerste album waarop de 31-jarige gitarist volwaardig te horen is en hij weet absoluut te overtuigen – soms met licks die zijn illustere voorganger Martin Barre in herinnering roepen. Bijzonder is wel dat twee ex-leden een rol hebben op dit album: toetsenist Andrew Giddings en drummer/percussionist James Duncan. De reden is dat Anderson voor dit album een opname van een sessie met hen van de plank heeft gehaald omdat het te mooi was om niets mee te doen. Dit heeft geleid tot het langste Jethro Tull-nummer in dik 50 jaar, het bijna 17 minuten lange “Drink From The Same Well”. Verwacht evenwel geen wervelende 'epic', want het stuk is vrij ingehouden van karakter. Clark ontbreekt bijvoorbeeld in dit nummer. Zijn fraaie gitaarwerk kan hij wel uitgebreid kwijt in het sterke titel titelnummer. Vertaald betekent “Curious Rumnant” een 'nieuwsgierige herkauwer', waarbij we 'herkauwer' ook kunnen lezen als 'contemplatief, meditatief ingesteld persoon'. In het voorwoord en de liedbeschrijvingen licht hij toe dat dit op hemzelf slaat, zijnde een spiritueel ingesteld iemand met brede interesse. We draaien dat nummer, alsmede het korte “The Tipu House” waarin vocale effecten zitten die vooral in de surround-versies extra goed tot hun recht komen.
Websites:
https://jethrotull.com/
https://www.facebook.com/officialjethrotull.
NIEUW
Swappers Eleven – Crawl
Van “The Hive EP” (eigen beheer, 2025)
Een deel van het team is vers terug van wellicht het laatste Marillion Weekend op Port Zélande. Het is altijd een bijzondere samenkomst van Marillion-fans uit alle windstreken. Op eerdere edities werd in het Weekend-onderdeel Swap The Band aan geoefende muzikanten de kans gegeven om met Marillion mee te spelen, waarbij steeds één van de leden zijn plek afstond. Dit leverde niet alleen unieke momenten, maar ook een nieuwe band op: in 2011 werd namelijk door 11 van deze muzikale fans Swappers Eleven opgericht, met als kern zanger Alessandro Carmassi, toetsenist Luiz Alvim en bassist/gitarist Gary Foalle. In 2020, in coronatijd, verscheen een volledig album met nieuwe eigen composities onder de titel “From A Distance”. Nu, na vijf jaar, is er een nieuwe EP waarop Carmassi plaats blijkt te hebben gemaakt voor zangeres Michelle Aragon en Enrico Rossetti de vaste drummer is. En laat dit gezelschap nu net in het vakantiehuisje pal naast de onze te resideren en op zondagmiddag een akoestisch optreden voor de deur te verzorgen. Dus wij konden op deze winderige maar zonnige middag in onze tuinstoelen naar een vermakelijke set van al dan niet geoefende Marillion-klassiekers luisteren. Er deden bovendien spontaan wat extra muzikanten mee en zelfs “Grendel” kwam voorbij. Typisch weer zo'n mooi moment dat deze weekenden zo uniek maakte. 
Websites:
https://swapperseleven.bandcamp.com/album/the-hive-ep
https://www.facebook.com/swapperselevenband/.
NIEUW
Kolyadin, Gleb – Parallax
– Transient
Van “Mobula” (Kscope, 2025)
“Mobula” is het derde album dat Gleb Kolyadin via Kscope uitbrengt, maar heeft een beduidend ander karakter dan de twee voorgangers. De nu in Engeland wonende Russische pianist putte inspiratie uit het warme geluid van een honderd jaar oude Broadwood-vleugel die in alle nummers is te horen. Nu werkt hij 'ns een keer níet met progrockprominenten als Gavin Harrison en het ontbreken van diens prominente en drukke drumstijl alleen al maakt de muziek wat meditatiever, zonder overigens in de buurt van neoklassiek of New Age te komen. Nu werkt de Iamthemorning-helft met percussionist Evan Carson, die een achtergrond in folkmuziek heeft en gevarieerde en kleurrijke accenten aanbrengt. Het folkelement wordt versterkt door fluitist Ford Collier, die aan vijf tracks meewerkt en Keltische 'low whistles', bansuri en bombarde bespeelt. Hij is onder andere te horen in “Transient”, dat ook gitaarwerk van Vlad Avy bevat. Avy is met Kolyadin verantwoordelijk voor de productie en deed ook, zoals bij veel Iamthemorning- en Kolyadin-werk, de mix. Niet onvermeld mag bassist Zoltan Renaldi blijven, die ook al eerder met Iamthemorning werkte en o.a. een heerlijk zoemende lagesnarenpartij toevoegt aan “Parallax”.
Websites:
Websites: https://glebkolyadin.bandcamp.com/
https://kscopemusic.com/artists/gleb-kolyadin/
https://www.facebook.com/gleb.kolyadin.music/ .
NIEUW / LIVE-TIP
Wilson, Steven - Objects Outlive Us
van het album “The Overview” (Fiction Records / Virgin Music Group / Universal, 2025)
“Eén van de meest spraakmakende romans van de afgelopen tijd is “In Orbit” van Samantha Harvey, het verhaal van zes astronauten die in een internationaal ruimtestation leven en werken. Ze zijn in de ruimte, maar komen maar niet los van de aarde: de zwaartekracht houdt ze in bedwang en zorgt dat ze hun rondjes eromheen draaien. Geliefden zijn ver weg, maar emotioneel dichtbij: alles wat ze berichten, komt keihard binnen. De kwetsbaarheid van het leven beheerst steeds meer hun gedachten. Eenzelfde perspectief heeft “The Overview”, het nieuwe soloalbum van zanger, gitarist en producer Steven Wilson, waarop hij terzijde wordt gestaan door Craig Blundell (drums), Adam Holzman (keyboards), Randy McStine (gitaar) en tekstschrijver Andy Partridge van XTC. In twee lange stukken, bij elkaar 42 minuten, verwerken Wilson en Partridge de heftige indrukken waarover teruggekeerde astronauten vertellen. Indrukwekkend is in “Objects Outlive Us” de plotselinge overgang van minutenlange onrust en chaos naar wijsheid en rust. De heftigheid van de lancering en de sereniteit daarna: alsof Yes en Pink Floyd een monsterverbond hebben gesloten. Die twee archetypen klinken ook door in het titelnummer, net als Vangelis en 10cc. Maar op dit album klinkt Steven Wilson toch vooral als zichzelf, met telkens verrassende, wisselende klankbeelden en karakteristieke solo’s op gitaar en synthesizer. Stijlvormen uit een ander muzikaal tijdperk, die hij mooi naar het hier en nu weet te vertalen.” (Jan van der Plas, OOR)
“The Overview” is verschenen op zwart en rood vinyl, CD én Blu-ray. Uiteraard bevat die laatste schijf door Wilson zelf gecreëerde Dolby Atmos- en een 5.1 Surround-mixen en gezien het spacy karakter van de muziek is dat toch echt wel het medium dat we adviseren om deze muziek goed tot u te nemen. Die Blu-ray maakt, met 2 CD's (dus met de nodige extra's) ook deel uit van de gelimiteerde, alleen via Steven Wilson Headquarters te bestellen Earbook die nu al voor twee keer zo veel geld te koop staat op Discogs als dat Wilson hem destijds in voornotering verkocht.
Wilson gaat ook op tournee met deze plaat en is o.a. op 6 mei te aanschouwen in Düsseldorf in de Mitsubishi Electric Halle en op 22 mei in de Amsterdamse AFAS Live.
Websites:
https://stevenwilsonhq.com/
https://www.facebook.com/StevenWilsonHQ/.
NIEUW
Let See Thin - Sailors
- Sleeping On A Cloud
Van "Machine Called Life" (Lynx Music, 2025)
Via via ontvingen we drie promo's van het Poolse Lynx Music-label. En aangezien we de betreffende bands nog niet in ons programma hebben kunnen laten horen met ouder werk, zullen we dit de komende weken inhalen. We beginnen met Let See Thin. Deze in 2018 opgerichte vijfmansformatie debuteerde conform de titel twee jaar later met het downloadalbum "2 Years 2 Late", dat in 2021 door het Ierse Progressive Gears Records op CD werd gezet. Begin dit jaar verscheen opvolger "Machine Called Life" met acht songs over het leven, vergankelijkheid en hoe de musici tegen de veranderingen in de maatschappij aankijken. De teksten worden vertolkt in melodieuze, moderne progressieve rockcomposities die raakvlakken kennen met het vroege werk van het Twentse Marathon en Duitse bands als RPWL, maar dan zonder nadrukkelijke Pink Floyd-associaties. De rond de vijf minuten klokkende tracks hebben behoorlijk constante, midtempo ritmes. Verder beschikt de zich in behoorlijk Engels uitende Łukasz Woszczyński over een prettige, sensibele stem, die vaak fluisterend gedubbeld wordt. In die zin zijn tevens overeenkomsten bespeurbaar met Simple Minds' voortdenderende "Sparkle In The Rain" of "Shades Of Liberty", het intense debuut van de cultband Silent Running. Net als bij die groepen is de volle keyboardsound voornamelijk ondersteunend en valt er op gitaargebied vooral te genieten van een veelzijdigheid aan effecten, licks en riffs. Er duiken helaas slechts drie langere gitaarsolo’s op, maar die zijn wel mooi over het geheel uitgesmeerd, waarbij die in "Sailors" zowaar de nodige "Comfortably Numb"-allure heeft. Naar dat nummer gaan we nu luisteren, gevolgd door "Sleeping On A Cloud", eveneens met een fijne gitaarsolo.
Websites:
https://letseethin.com/
https://letseethin.bandcamp.com/album/machine-called-life
https://www.facebook.com/letseethin.
ALBUM VAN DE MAAND
Lönnmyr, John - Gycklaren
Van "Aftonland" (eigen beheer, 2023)
Er komt zó veel muziek uit dat het zelfs voor een goed ingevoerd team als Xymphonia haast niet mogelijk is om alles te horen, laat staan te presenteren in ons programma. En dus komt het voor dat je soms pas veel later bij toeval een juweel van een album ontdekt, dat als we het eind 2023 wel hadden opgepikt zeker in ons jaaroverzicht was opgedoken - want zo sterk is "Aftonland" van de Zweedse toetsenist John Lönnmyr. Een naam die ons in eerste instantie niks zei maar hij richtte met jeugdvrienden in de jaren 90 de progband Valinor's Tree op, speelde nog een tijdje in Simon Says en ging vervolgens aan de slag als sessiemuzikant. Sinds 2019 maakt hij deel uit van The Night Flight Orchestra. Daar waar Valinor's Tree sfeervolle, licht alternatieve prog maakte en hij als onderdeel van The Night Flight Orchestra de AOR uit de jaren tachtig nieuw leven inblaast, laat hij op "Aftonland" volbloed toetsengedomineerde retroprog horen in de beste Scandinavische traditie. Een uitgebreid arsenaal aan klassieke keyboards en synths komt voorbij op dit prachtig opgenomen album: orgels, analoge synths, piano's en natuurlijk ook de Mellotron. Voor de bas-, gitaar- en drumpartijen heeft hij een beroep gedaan op een aantal jeugdvrienden van Valinor's Tree en andere muziekcollega's, die Lönnmyrs muziek van perfecte groove en melodieuze aanvullingen voorzien. Als we de muziek dan toch ergens mee moeten vergelijken is het misschien met het werk uit de jaren zeventig van de eveneens Zweedse toetsenist Bo Hansson, hoewel wat ons betreft Lönnmyrs composities een stuk enerverender en spannender zijn. Vanavond presenteren we het stuk “Gycklaren”, met bombastische Mellotronklanken en fijn gitaarspel van Elof Hansson Svensson.
Websites:
https://johnlonnmyr.com/
https://johnlonnmyr.bandcamp.com/album/aftonland .
HERUITGAVE
Easter Island – Face To Face
Van “Easter Island” (Baal, 1979 / PQR-Disques Plusqueréel, 2025)
Afgelopen december hadden we geen Album maar een Label van de Maand: PQЯ-Disques Plusqueréel. Vanavond hebben we opnieuw aandacht voor dit heruitgavelabel, want het brengt ons deze maand een mooi verzorgde editie van het bijzondere eerste album van Easter Island. Net als het origineel is ook deze uitgave gelimiteerd, in dit geval tot een oplage van 400 stuks. Hiervan zijn er 150 op mooi turquoise splatter-vinyl geperst. In de bijgevoegde bio kunnen we lezen dat de band al in 1974 werd opgericht in Louisville. Onder de leden hadden enkelen hun sporen al in de Noord-Amerikaanse muziek nagelaten, zoals twee singles met de band Elysian Field in 1968. Eén van die nummers, “King Of Man”, werd zelfs gecoverd door Gregg Allman met zijn band Hour Glass. Ook werd er een sessie opgenomen met Elvis-producer Sam Phillips. Dat was wel andere koek dan Easter Island, dat muzikaal meer neeg naar een Brits geluid à la Gentle Giant, Yes, ELP en Genesis, aangelengd met een flinke dosis fusion, klassiek en elektronisch muziek. In 1977 werd het debuutalbum opgenomen in de bezetting bestaande uit gitarist Mark Miceli, toetsenist Ray Vogel, bassist Park Crain, drummer Mark Hendricks en zanger Rick Bartlett. Voorprogramma's voor o.a. Gong en vooral U.K. gaven Easter Island een geduchte live-reputatie, al voordat het debuut dan uiteindelijk in 1979 uitgebracht kon worden via het speciaal hiervoor opgerichte labeltje Baal. Helaas blijft het hierbij, want in 1980 viel mede om financiële redenen het doek nadat met nieuwe drummer Bob Chapman nog een voorprogramma voor Starcastle werd gespeeld. Laatstgenoemde was ook van de partij bij de succesvolle heroprichting in 1997, met alleen Miceli nog over van de originele bezetting. Deze line-up bracht in 1999 het album “Mother Sun” uit, dat stilistisch meer de kant van elektronische muziek opzocht. In 2001 was het alweer gedaan met Easter Island. Miceli bracht vervolgens als soloartiest wel veel meditatieve muziek uit. De uitstekende CD-heruitgave door ZNR Records in 1991 maakt dat het debuut werd ontdekt door een nieuwe generatie progfans. Termen als 'hidden gem' en 'cult classic' vielen, wat ons betreft terecht, regelmatig. In 2016 volgde een uitgave op het Japanse Belle Antique, met twee extra live-nummers. PQR-Disques Plusqueréel doet het nu anders: naast het vinyl met de originele albumtracks worden we verwend met een bonus-CD bomvol extra materiaal, waaronder een groot deel van het legendarische optreden als voorprogramma van U.K.. Ondanks dat het een publieksopname is, hoor je een geïnspireerde band die het publiek enthousiast krijgt. Deze opnamen alleen al maken de aanschaf waard. Verder vinden we hier vier live-nummers uit 2003 en de twee extra studiotracks die ook al op de eerste CD-uitgave uit 1991 te vinden waren. Mooi compleet dus, maar als u het studio-album op CD wil hebben, zult u toch óf de dure Japanse versie óf een tweedehandsje van de 1991-uitgave moeten opsporen. We gaan geen nummer van de bonus-CD laten horen maar hebben gekozen voor het openingsnummer van de LP: “Face To Face”, zoals op het origineel te horen is, dus zonder de later toegevoegde introductie. Overigens: op YouTube is net een recent interview met Miceli geplaatst; de link ernaartoe vindt u op onze site.
Websites:
PQЯ-Disques Plusqueréel op Bandcamp
Miceli's site:
Miceli's meditatieve muziek op Bandcamp:
Het genoemde interview op YouTube:
Meer info op Progarchives:
Recent interview: Psychedelic Baby mag.
NIEUW (jazzrock)
Andorra - Chroma & Luma
Van "III" (April Records, 2025)
In 2021 draaiden we voor het eerst muziek van het Deense Andorra en wel van het dat jaar verschenen titelloze debuut. De groepsleden kennen elkaar van de Funen Music Conservatory en hadden ieder voor zich al een naam opgebouwd. Zo speelde drummer Nikolaj Bundvig op het solodebuut van singer-songwriter Emmett Tinley van The Prayer Boat. Trompettist en bugelist Mads la Cour was verder onder meer lid van de Danish Radio Big Band, terwijl bassist Morten Jørgensen in de band van Sabya-zanger Søren Huss te horen is en gitarist Simon Krebs enkele soloplaten op zijn naam heeft staan. Toetsenman Peter Kohlmetz Møller tenslotte is naast technicus (bij onder andere Efterklang), bandlid van The Eclectic Moniker en sessiemuzikant ook lid van diverse orkesten. De muziek die het vijftal destijds produceerde is te omschrijven als een warme variant op de nu-jazz van onder andere Nils Petter Molvær, inclusief raakvlakken het werk van Eric Vloeimans' Gatecrash en Group 87. Andorra's groepssound ontwikkelde zich verder op "Current" uit 2023, terwijl de bandleden het onlangs verschenen "III" als meest ambitieuze werk beschouwen. Genoemde elementen zijn weer volop aanwezig met nog meer nadruk op groove, productie en ambiente passages. Van "III" hebben we "Chroma & Luma" geselecteerd.
Websites:
https://andorradenmark.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/WeareAndorra/
https://www.andorramusic.dk/.
(OP)NIEUW
Actionfredag - En Behagelig Durakkord Som Sier Noe Om Hvordan Det Er Å Se Uten Å Bli Sett
- Gadgetry Cum Dystopia
Van "Turist I Eget Liv" (LP: Hærverk Industrier, 2023 / CD: áMARXE, 2024)
Zo'n anderhalf jaar geleden lieten we voor het eerst muziek horen van Actionfredag. Dat jaar verscheen van deze Noorse band namelijk het debuut "Turist I Eget Liv" (“Tourist In Mijn Eigen Leven”). Het betreft een eigenzinnig kwintet (2 x gitaar, bas, toetsen, drums) bijgestaan door een flink aantal muzikale vrienden op blaasinstrumenten, viool, harp en vocalen. Onder die gastmuzikanten vinden we leden van andere Noorse bands zoals MEER, Panzerpappa en Jordsjø, die allemaal net even dat bijzondere accentje toevoegen aan de al niet misselijke muziek van Actionfredag. Deze swingende prog laat ontegenzeggelijk invloeden horen van de grote namen uit de Britse Canterbury-scene: Hatfield And The North, Caravan en National Health. Actionfredag voegt daar wel jeugdige energie aan toe die aanstekelijk werkt. Ja, er komt complexe muziek voorbij, maar zonder dat het in oeverloos gefröbel vervalt, want de heren weten ook pakkende melodieën te schrijven. In 2023 was het album alleen op LP en als download verkrijgbaar, maar in oktober 2024 werd door het Spaanse label áMARXE, dat zich specialiseert in Canterbury en avantgarde prog, een CD-versie uitgebracht met een extra track. Het bleek een voorbode op het verschijnen van Actionfredags tweede album in december 2024. Van dat “Lys Fremtid I Mørke” gaan we binnenkort zeker ook nog muziek laten horen, maar allereerst nieuwe aandacht voor het debuut in de vorm van “En Behagelig Durakkord Som Sier Noe Om Hvordan Det Er Å Se Uten Å Bli Sett” (wat zo veel betekent als "Een Aangenaam Majeurakkoord Dat Iets Zegt Over Hoe Het Is Om Te Zien Zonder Gezien Te Worden") en “Gadgetry Cum Dystopia”.
Websites:
https://amarxe.bandcamp.com/album/turist-i-eget-liv-expanded-edition
https://www.facebook.com/actionfredag/.
Sunday 16 March 2025 Show No. 1651
NIEUW (verlaat) / LIVE-TIP
Trentemøller - In A Storm
- Nightfall
Van "Dreamweaver" (In My Room, 2024)
De Deen Anders Trentemøller debuteerde als soloartiest in 2006 met "The Last Resort", nadat hij eerst in diverse indierockbands had gespeeld en enkele EP's had gemaakt. Sindsdien bracht hij meerdere platen uit, waarbij hij zijn voornaam achterwege liet. Toch zijn het vooral zijn compilatiealbums die hem bredere erkenning brachten. Zo mixt hij op de "Harbour Boat Trips"-CD's op ingenieuze wijze nummers van onder andere Emilliana Torrini, Beach House, Suicide, Slowdive en Soft Cell tot een hallucinerende trip. Mede hierom mocht hij dat kunstje ook uitvoeren op één van de populaire "LateNightTales"-platen, waarop hij onder meer muziek van This Mortal Coil, Velvet Underground & Nico, Nick Cave & Warren Ellis en The Shangri-Las moeiteloos aaneenrijgt. Vorig jaar verscheen met "Dreamweaver" weer een CD met eigen werk. Hierop komen zijn invloeden prachtig naar voren. Van aan Julee Cruise en Twin Peaks herinnerende verstilling en op de oude The Cure geïnspireerde vroege New Wave naar stemmige synthipop, triphop, Depeche Mode-sfeertjes en subtiele gitaarwave. Trentemøller bespeelt nagenoeg alle instrumenten, terwijl de dromerige zang afkomstig is van Disa Jacobs. Van "Dreamweaver" draaien we het uptempo "In A Storm" en vervolgens het mijmerende "Nightfall". De Deen treedt overigens 17 mei op in Patronaat te Haarlem, gevolgd door een show op 20 mei in Doornroosje te Nijmegen.
Websites:
https://www.trentemoller.com/
https://www.facebook.com/trentemoller/ .
NIEUW
Kayak – Looking Down From My Window
– Kaja (live)
– Merlin (live)
Van de 2CD+DVD-set “Back To Shore: The 2022 Farewell Tour” (OOB Records, 2025)
Kayak werd in 1972 opgericht door toetsenist Ton Scherpenzeel en drummer Pim Koopman en staat sindsdien bekend om melodieuze, ingenieus gecomponeerde symfonische rock, voorzien van memorabele teksten. In 2022, na het verschijnen van het studio-album “ Out Of This World” volgde een tournee, waarvan Scherpenzeel aangaf dat het de laatste tournee zou worden. Deze Farewell Tour werd een groots feest ter ere van Kayaks legendarische nalatenschap. Gelukkig werden er opnamen gemaakt, in Poppodium Boerderij in Zoetermeer én bij het allerlaatste concert in de Vorstin, op slechts enkele tientallen meters afstand van de plek waar Kayak 50 jaar eerder werd opgericht. Die opnamen, op zowel 2 CD's als – met beeld – DVD, zijn nu verschenen onder de noemer ”Back to Shore: The 2022 Farewell Tour”. Ook al is de band gestopt met touren, de muziek blijft nieuwe generaties progressieve rockliefhebbers inspireren. Bovendien gaf Scherpenzeel in zijn afscheidsspeech al aan dat hij de deur niet helemaal dichtgooit en dat er de mogelijkheid bestaat dat er af en toe op één of andere wijze nog een Kayak-activiteitje mogelijk is. Dat blijkt meteen al uit de laatste twee nummers op deze set, want dat zijn twee gloednieuwe studionummers! “Back To Shore: The 2022 Farewell Tour” bevat daarnaast dus alle 22 nummers die gespeeld werden bij de afscheidsconcerten. Daaronder het nodige werk van de recente twee studio-albums die (grotendeels) opgenomen zijn met de huidige bezetting: Ton Scherpenzeel (toetsen), Hans Eijkenaar (drums), Bart Schwertmann (zang, gitaar), Marcel Singor (gitaar, zang) en Kristoffer Gildenlöw (basgitaar). Uiteraard ontbreken de klassiekers uit de jaren zeventig niet, zoals natuurlijk “Starlight Dancer” en “Ruthless Queen”. Zelfs het instrumentale thema van de film “Spetters” (1980) komt voorbij. Wij gaan luisteren naar de nieuwe single, het kersverse studionummer “Looking Down From My Window”, gevolgd door twee live-opnamen: “Kaja” (origineel van het laatste studioalbum “Out Of This World” uit 2021) en de klassieker “Merlin” (origineel uit 1981, uitgebreid tot conceptalbum in 2003).
Websites:
https://www.kayakonline.info/
https://www.facebook.com/kayakmusicband
.
(OP)NIEUW
Irvine Band, The John - The End Of Days Suite: An Aerial Cage
Van "Here Come The Robots!" (Head In The Door Records, 2025)
Nogmaals aandacht voor "Here Come The Robots!", het laatste deel van "The End Of Days"-trilogie van The John Irvine Band. In 2023 verscheen deel 1, "Scanning The Dark Horizon", een jaar later gevolgd door "The Starships Are Gathering". Na dat tweede deel waren we nieuwsgierig in welke richting zowel het verhaal als ook Irvine's muziek zich zou gaan ontwikkelen. Het verhaal lijkt zeer positief te beginnen maar uiteindelijk blijken de robots uit de titel het van de mensheid over te nemen en zich op ingenieuze wijze van ons ontdaan te hebben. De muziek wordt net als op de voorgangers gedomineerd door synthesizerspel. Irvine, van oorsprong toch vooral bekend als gitarist, omschrijft het zelf als zijn hommage aan de muziek van Vangelis maar afgezien van één of twee synthsounds horen we dat niet echt terug in de muziek. "Here Come The Robots!" is duidelijk meer op de composities gericht en die zijn dan ook nog eens rijk georkestreerd, waarbij de Schot nog minder ruimte voor zijn fraaie gitaarsoli reserveert. Vanavond aandacht voor de climax "The End Of Days Suite: An Aerial Cage". In deze elf minuten durende eindscène laat het duo alle remmen los, wat resulteert in een opeenvolging van rockende gedeeltes, sierlijk Moog-gefröbel in de stijl van "Follow You Follow Me" en eindelijk die weliswaar subtiele, maar niet minder virtuoze, in de jazzrock gewortelde gitaarsolo.
Websites:
Websites: https://johnirvine.co.uk/
https://www.facebook.com/johnkeirirvine
https://thejohnirvineband.bandcamp.com/album/here-come-the-robots.
HET (CD-)DEBUUT
Rudess, Jordan - Across The Sky
Van "Listen" (Invincible Records, 1993)
Toetsenvirtuoos Jordan Rudess bracht in 1988 met het neoklassieke "Arrival" zijn eerste album uit. De muziek was echter, tot een digitale download in 2001, alleen op cassette leverbaar. Daarom beschouwen we "Listen" uit 1993 als zijn echte debuutalbum, zeker ook omdat die plaat hem in de schijnwerpers zette, waardoor hij onder meer in de belangstelling kwam te staan van Dixie Dregs en vooral Dream Theater. Dat zal waarschijnlijk niet zijn geweest vanwege zijn musical-achtige zang, waarbij hij ook nog eens geregeld duetten aangaat met Barbara Bock. Nee, zoals de hoes al laat zien staan de keyboards in the picture, hoewel gitarist Chris Amelar ook af en toe van zich laten horen. De muziek wisselt van New Age-achtige pop naar soulvolle, naar Yes neigende symfonische pop. In "Across The Sky" komt dit alles goed tot uiting.
Websites:
https://www.jordanrudess.com/
https://www.facebook.com/jordanrudessofficial .
NIEUW / LIVE-TIP
Avantasia, Tobias Sammet's – Avalon
Van het album “Here Be Dragons” (Napalm Records, 2025)
“Here Be Dragons” is het tiende studioalbum van Avantasia. De muziek van de Duitser Tobias Sammet, het muzikale brein achter dit alles, heeft een enorme aantrekkingskracht. Deze is melodieus en pakkend, ja klinkt wellicht zelfs simpel, maar in de arrangementen en het spel zit een schat aan details en kunde. Het is niet voor niets dat Avantasia al decennialang geliefd is bij velen. Avantasia was oorspronkelijk de naam waaronder Sammet in 2001 en 2002 een tweedelige powermetalopera (“The Metal Opera”) uitbracht, als uitstapje naar zijn band Edguy. Groot verschil met de moederband was de flinke hoeveelheid gastzangers en de hoge ambitie van het project. In 2008 pakte Sammet de projectnaam weer op en inmiddels staat Avantasia voor zoveel meer dan alleen powermetal en past de vlag 'symfonische metal' veel beter om de muziek op de sindsdien verschenen 8 albums te kenschetsen. Overigens staat Edguy nu al jaren in de ijskast. Ook “Here Be Dragons” kent weer mooie ballades, rappe nummers en filmische songs met een episch randje en bomvol bombastische arrangementen. Ondanks dat het album klinkt zoals we Avantasia al enige tijd kennen, is er toch sprake van een bescheiden koerswijziging. De tien nieuwe songs zijn namelijk steviger en compacter, tenminste: voor Avantasia-begrippen. Er doet opnieuw een scala aan gasten mee: Michael Kiske (Helloween), Geoff Tate (ex-Queensrÿche), Ronnie Atkins (Pretty Maids), Bob Catley (Magnum) en Roy Khan (Conception, ex-Kamelot) waren al eerder te horen geweest op een plaat van de Duitser. Tommy Karevik (Kamelot), Kenny Leckremo (H.E.A.T) en Adrienne Cowan (Seven Spires) zijn nieuwkomers in de wereld van Avantasia. “Here Be Dragons” is een buitengewoon aangename plaat van iemand die zijn vak verstaat. Ondanks de kleine koerswijziging is het Avantasia-geluid duidelijk herkenbaar en bevat dit album vrijwel alle elementen waar liefhebbers dol op zijn. We gaan luisteren naar het nummer “Avalon” met zangeres Andrienne Cowan van de Noord-Amerikaanse symfonische metalband Seven Spires. (gebruikte bron: Metalfan.nl) Tobias Sammet gaat ook op tournee met Avantasia. De enige Nederlandse show is in de Tilburgse 013 op 29 maart. Op 22 maart kun je al naar Rurhcongress in Bochum en op 6 april is het concert in het Keulse Palladium ook nog enigszins 'in der nähe'.
Websites:
https://avantasia.com/
https://www.facebook.com/avantasia/ .
ALBUM VAN DE MAAND
Lönnmyr, John - Vargtimmen
Van "Aftonland" (eigen beheer, 2023)
Er komt zó veel muziek uit dat het zelfs voor een goed ingevoerd team als Xymphonia haast niet mogelijk is om alles te horen, laat staan te presenteren in ons programma. En dus komt het voor dat je soms pas veel later bij toeval een juweel van een album ontdekt, dat als we het eind 2023 wel hadden opgepikt zeker in ons jaaroverzicht was opgedoken - want zo sterk is "Aftonland" van de Zweedse toetsenist John Lönnmyr. Een naam die ons in eerste instantie niks zei maar hij richtte met jeugdvrienden in de jaren 90 de progband Valinor's Tree op, speelde nog een tijdje in Simon Says en ging vervolgens aan de slag als sessiemuzikant. Sinds 2019 maakt hij deel uit van The Night Flight Orchestra. Daar waar Valinor's Tree sfeervolle, licht alternatieve prog maakte en hij als onderdeel van The Night Flight Orchestra de AOR uit de jaren tachtig nieuw leven inblaast, laat hij op "Aftonland" volbloed toetsengedomineerde retroprog horen in de beste Scandinavische traditie. Een uitgebreid arsenaal aan klassieke keyboards en synths komt voorbij op dit prachtig opgenomen album: orgels, analoge synths, piano's en natuurlijk ook de Mellotron. Voor de bas-, gitaar- en drumpartijen heeft hij een beroep gedaan op een aantal jeugdvrienden van Valinor's Tree en andere muziekcollega's, die Lönnmyrs muziek van perfecte groove en melodieuze aanvullingen voorzien. Als we de muziek dan toch ergens mee moeten vergelijken is het misschien met het werk uit de jaren zeventig van de eveneens Zweedse toetsenist Bo Hansson, hoewel wat ons betreft Lönnmyrs composities een stuk enerverender en spannender zijn. Vanavond presenteren we het stuk “Vargtimmen”, met een mooie rol voor trompettist Kristin Lidell, maar het is Lönnmyr zelf die schittert met een sterke synthesizersolo.
Websites:
https://johnlonnmyr.com/
https://johnlonnmyr.bandcamp.com/album/aftonland .
ONDERGEWAARDEERD ALBUM
Enid, The - Longhome
Van "The Seed And The Sower" (eigen beheer, 1988)
Eind jaren 70 viel de originele bezetting van The Enid uit elkaar, waarna toetsenist Robert John Godfrey en gitarist Stephen Stewart de Britse band begin jaren 80 een doorstart gaven. Met behulp van hun fancluborganisatie The Stand wisten ze de oude fans weer te bereiken en met de vele concerten ook nieuwe liefhebbers voor zich te winnen. Maar na 3 studio-albums was er de nodige sleet op het muzikale partnerschap gekomen en werd besloten nog één album op te nemen en het dan voor gezien te houden. Dat album werd “The Seed And The Sower”, dat in eerste instantie onder de duonaam Godfrey & Stewart werd uitgebracht, hoewel het natuurlijk gewoon een The Enid-album was. De muziek had een exotisch tintje gekregen door het gebruik van percussie op een aantal tracks, maar was bij vlagen ook een stuk ingetogener dan eerder werk. De onderhuidse spanning die voelbaar is op de eerste paar albumtracks krijgt zijn ontlading in het ruim 15 minuten durende “Longhome”, als de orkestrale toestenklanken van Godfrey en de meervoudige gitaarpartijen van Stewart naar een ultieme climax toe werken. Na dit album en de bijbehorende toernee hielden de twee heren het ook daadwerkelijk voor gezien, waarna Stewart zich richtte op zijn carrière als studio-technicus. Godfrey begon met enkele zeer jonge muzikanten Come September, maar zou al snel The Enid nieuw leven in blazen en is na de nodige tussenpozen nog steeds actief met die band. Zo treedt de huidige bezetting op 3 mei op in het prachtige The Stables in Milton Keynes in de UK.
Websites:
https://www.theenid.co.uk/
https://www.facebook.com/TheEnid.
50 JAAR
Beck, Jeff - Cause We've Ended As Lovers
Van "Blow By Blow" (Epic, 1975)
Het is deze maand 50 jaar geleden dat Jeff Becks eerste solo-album “Blow By Blow” verscheen. Op dat moment was hij al sinds 1963 actief in de muziek, onder andere als lid van The Yardbirds, The Jeff Beck Group en Beck, Bogert & Appice. Die groepen lieten toch voornamelijk stevige rock horen, maar “Blow By Blow” markeert het begin van een muzikale koerswijziging waarbij hij elementen uit blues, rock, jazzrock en fusion met elkaar ging vermengen. Op latere platen kwamen daar ook invloeden uit elektronische muziek bij. “Blow By Blow” had midden jaren 70 de tijdsgeest mee: het waren immers de jaren van de grote jazzrock- en fusionbands, zoals Mahavishnu Orchestra, Weather Report en Return To Forever. Beck week daar in zoverre vanaf dat hij altijd oog hield voor sterke melodieën. Zo ook op “Blow By Blow”, waarop hij naast eigen stukken ook een Beatles-song onder handen nam, met als leuk detail dat 'vijfde Beatle' George Martin het album heeft geproduceerd. Maar het meest in het oor springend zijn wel de twee songbijdragen van niemand minder dan Stevie Wonder, met als hoogtepunt de ballade “Cause We've Ended As Lovers”. Al gravend in ons archief kwamen we erachter dat we wel ooit een live-opname hebben laten horen, maar nog nooit de studioversie. Jeff Beck is ons helaas twee jaar geleden ontvallen, maar we lazen in concertrecensies dat het nieuwe grote gitaartalent Matteo Mancuso ook “Cause We've Ended As Lovers” tijdens zijn concerten speelt.
Websites:
https://www.facebook.com/jeffbeck/
https://www.jeffbeck.com/ (is down...).
LIVE–TIP
Arena – Solomon (live)
Van het album “Lifian: Tour MMXXII” (Verglas Music, 2023)
In 2025 viert Arena de dertigste verjaardag van debuutalbum “Songs From The Lions Cage”. De symfonische rockband gaat een tour doen door Europa, met op 28 mei een concert in de Hengelose locatie van Metropool. Arena werd in 1995 opgericht door Clive Nolan, toetsenist bij Pendragon en Shadowland, en Mick Pointer, die we allemaal kennen als de originele drummer en mede-oprichter van Marillion. Progrock zit in het DNA van de band, maar daarnaast zijn er soms hardrockinvloeden te horen. In de afgelopen dertig jaar heeft Arena tien studioalbums, vijf live-albums en drie EP’s uitgebracht. De band stond hoog in de hitlijsten in onder meer Duitsland, Groot-Brittannië, Nederland en Zwitserland. Arena bestaat anno 2025 uit Clive Nolan, Damian Wilson, John Mitchell, Kylan Amos en Mick Pointer. Daarmee staat er een groep routiniers op het podium met bandnamen als Asia, Marillion, Pendragon, Frost*, Landmarq, Threshold, Ayreon en It Bites op hun lange CV's. Naast het genoemde concert heb je nog meer mogelijkheden om het kwintet aan het werk te zien: 9 mei in Zeche Carl in Essen, 29 mei 2025 in de Bosuil in Weert, 30 mei in De Pul in Uden en 31 mei in Poppodium Boerderij te Zoetermeer. Overigens bracht de vorige tournee, ter promotie van het studio-album “The Theory Of Molecular Inheritance” (2022), de groep óók al naar de Hengelose Metropool. We draaien vanavond een song van het live-verslag van die tournee, het dubbelalbum “Lifian: Tour MMXXII”, in de vorm van “Solomon”.
Websites:
https://www.arenaband.co.uk/
https://www.facebook.com/ArenaBandOfficial.
Sunday 9 March 2025 Show No. 1650
NIEUW
Pattern-Seeking Animals – The Seventh Sleeper
Van “Friend Of All Creatures” (GEP (Giant Electric Pea), 2025)
Na vier albums die vrij snel achter elkaar tussen 2019 en 2023 bij InsideOut verschenen, markeert het vijfde Pattern-Seeking Animals-album een overgang naar GEP. Dit is het label dat Thomas Waber, de man die ook InsideOut oprichtte, met IQ's Michael Holmes bestiert. Pattern-Seeking Animals is het kindje van John Boegehold, die sinds het vertrek van Neal Morse uit Spock's Beard een flink deel van het repertoire voor die band schrijft. Voor zijn eigen project schrijft hij alles, speelt ook allerlei instrumenten, maar doet daarnaast vooral ook een beroep op een deel van zijn Beard-maten, want de groep wordt al sinds het debuut gecompleteerd door zanger/gitarist Ted Leonard, bassist Dave Meros en voormalig Spock's Beard-drummer Jimmy Keegan. Door het ontbreken van de typische gitaarfratsen van Alan Morse en de ronkende orgels en snerende synths van Ryo Okumoto is Pattern-Seeking Animals wel degelijk anders klinkend. Misschien ontbreekt dat rauwe randje dat genoemde twee aan de moederband toevoegen, maar de songs van Boegehold zijn toch altijd weer doorwrocht en bevatten sterke twists en wendingen. Daarbij herkennen we na deze reeks albums ondertussen typisch P-SA-DNA in bijvoorbeeld de melodievoeringen die de groep herkenbaar maken, zonder dat er aan zelfplagiaat wordt gedaan. Bovendien leveren alle muzikanten aansprekende bijdragen en is Leonards zang als altijd vrij intens en doorvoeld van aard. We kiezen vanavond voor “The Seventh Sleeper”.
Websites:
https://www.psanimals1.com/
https://www.facebook.com/psanimals1.
NIEUW / JAZZROCK (archiefopnames)
Paz - Lefthand Righthand
Van "Variation And Creation: The Story Of Paz" (Jazz In Britain, 2025)
Paz zal waarschijnlijk bij weinig luisteraars bekend zijn. Toch was deze in 1972 door vibrafonist Dick Crouch opgerichte Britse jazzrock/fusionformatie een gewilde uitvalsbasis voor menig muzikant van naam. Zo zijn in de vele samenstellingen van de band musici als Ray Warleight, Dave MacRae, Allan Holdsworth, Brian Godding en Laurence Cottle te ontdekken. Paz bracht weliswaar enkele studioalbums uit, maar was toch vooral een liveband. Enkele jaren geleden startte Jazz In Britain een project om de geschiedenis van de groep vast te leggen, nadat het label van de toen nog levende Ron Mathewson zijn complete archief van 300 casssettetapes had ontvangen, waarvan er 16 van de naam Paz waren voorzien. Ook door de weduwe van toetsenman Geoff Castle werden banden met onder meer Paz-opnames gedoneerd, terwijl in de jaren daarna nog meer archiefmateriaal opdook. Uit meer dan 35 uur muziek is de 3-CD-set "Variation And Creation : The Story Of Paz" samengesteld, waaraan een informatief boekwerkje is toegevoegd. De over het algemeen redelijk opgepoetste opnames laten een breed spectrum van de jazzfusion horen die Paz in de loop der jaren produceerde. Naast het overgrote eigen materiaal zitten daar ook bewerkingen bij van composities van onder andere John Coltrane, Joe Zawinul, Fauré en Michael Shrieve/Richard Kermode (het Santana-nummer "Yours Is The Light" van "Welcome"). Wij hebben echter het nummer "Lefthand Righthand" uitgekozen dat gedragen wordt door gitarist Brian Godding en toetsenman Geoff Castle.
Websites:
https://jazzinbritain1.bandcamp.com/album/variation-and-creation-the-story-of-paz
https://www.facebook.com/jazzinbritain .
NIEUW (ietwat verlaat)
Minster, Anastasia - Black Narcissus
Van "Song Of Songs" (eigen beheer, 2024)
Afgelopen oktober hadden we u graag kennis willen laten maken met "Song Of Songs", de derde CD van Anastasia Minster. Helaas belandde ons exemplaar van het via een Kickstarter-project gefinancierde album ergens in het niemandsland tussen Canada en Nederland. De in Moskou geboren zangeres en pianiste verhuisde namelijk in 2014 naar Toronto en debuteerde in 2017 met het donkere kamerpop-album "Hour Of The Wolf", in 2020 gevolgd door "Father". Op laatstgenoemde plaat werd ze op drie nummers begeleid door de ons welbekende Steve Jansen (Japan, Exit North), terwijl de veelgevraagde cellist Raphael Weinroth-Browne tevens enkele bijdragen leverde. Laatstgenoemde is op "Song Of Songs", waarvan we uiteindelijk toch een exemplaar ontvingen, ook weer present evenals musici op contrabas, drums en trompet dan wel bugel, terwijl er tevens een belangrijke rol voor een 30 muzikanten tellend orkest is. Minster zelf noemt "Song Of Songs" haar donkere 'ethereal orchestral album', gebaseerd op een oud gedicht met die titel. Een van de hoogtepunten is het nu gedraaide bijna zes minuten durende "Black Narcissus". Overigens heeft Minster inmiddels een nieuw downloadalbum uitgebracht getiteld "Noir Covers", maar om dat te bemachtigen moet u een zogenaamde 'patreon' van haar worden.
Websites:
https://anastasiaminster.com/
https://anastasiaminster.bandcamp.com/album/song-of-songs
https://www.facebook.com/anastasiaminster .
VOORPROEFJE MET EEN TWIST
Big Big Train - The Last English King (live)
YouTube-release, opgenomen op 28-09-2024 in Poppodium Boerderij, Zoetermeer; origineel van “Bard” (eigen beheer, 2002 / English Electric Recordings, 21 maart 2025)
Afgelopen september stond Big Big Train twee avonden in een volle Zoetermeerse Boerderij in het kader van de tournee rond het nieuwe album “The Likes Of Us”. Een heus Big Big Train Weekend dus, gevuld met prachtige muziek gespeeld door gepassioneerde muzikanten voor een enthousiast publiek. De setlist van beide avonden hadden maar een kleine overlap, met misschien wel als grootste verrassing dat op de eerste avond, 28 september, “The Last English King” gespeeld werd. Dit is het openingsnummer van het in 2002 verschenen “Bard”. Met name bandleider Gregory Spawton heeft niet echt goede herinneringen aan dit album dat in een voor deze voor de band zeer lastige tijd tot stand kwam. Een reden dat “Bard” in het heruitgavenprogramma werd overgeslagen en daardoor lang niet meer te verkrijgen was. Dat er materiaal live van zou worden gespeeld werd al helemaal voor onmogelijk gehouden. Met het verstrijken van de jaren is Spawtons oordeel echter milder geworden en op 21 maart wordt “Bard”, in een compleet nieuwe mix, in gelimiteerde oplage zowel op CD als vinyl als via Bandcamp heruitgebracht. Op andere streaming- of downloadplatforms zal het album echter niet beschikbaar komen. In de aanloop naar de releasedatum heeft Big Big Train nu de genoemde live-uitvoering van “The Last English King” op YouTube gezet. Er zal overigens ook een opname van vorig jaar op de heruitgave te vinden zijn, maar die is op een andere avond opgenomen.
Websites:
https://www.bigbigtrain.com/
https://www.facebook.com/bigbigtrain
Dit nummer op YouTube: Youtube .
NIEUW
Ghost Of The Machine – After The War
Van “Empires Must Fall” (ProgRock.com's Essentials, 2025)
Afgelopen vrijdag, 7 maart, verscheen van Ghost Of The Machine het tweede album, getiteld “Empires Must Fall”. De line-up van de uit This Winter Machine voortgekomen band is dezelfde als op het in 2022 verschenen debuut “Scissor Games”. Ook muzikaal gezien wordt het ingeslagen pad verder bewandeld in sterk opgebouwde composities vol pakkende thema's. Daarbij wordt er vol overtuiging gespeeld en gezongen en is het geheel gegoten in een heldere productie. We zullen begin volgend jaar zien of “Empires Must Fall” net zo aanslaat bij de Xymphonia-redactie als de voorganger, die in 2022 op de vijfde plek eindigde in onze jaarlijst. “Empires Must Fall” bevat 6 nummers en klokt op bijna een uur, waarbinnen Ghost Of The Machine een zorgvuldige balans vindt tussen kortere, toegankelijkere nummers en epische stukken. Zanger Charlie Bramald vertelde aan het online magazine The Progressive Aspect: “”Scissor Games” eindigde met de tirannieke Puppet King die werd verslagen door zijn laatste slachtoffer: ze doodde hem met een schaar! Dus vroegen we ons af wat de gevolgen zouden zijn van die gewelddadige maar bevrijdende laatste daad. We begonnen met een simpele vraag die alleen complexe antwoorden kent: wat is ware gerechtigheid? Slaagt de moordenaar van de Puppet King - de pas gekroonde keizerin van het licht - erin een goedmoedige leider te zijn? Kan ze al het onrecht dat ze zelf heeft geleden, rechtzetten? En wat is er nodig om de cyclus van geweld en dwang eindelijk te doorbreken?” We pakken flink uit met het 14 minuten durende, absoluut epische eindnummer van het album: ''After The War''.
Websites:
https://ghostofthemachine.bandcamp.com/
https://ghostofthemachineofficial.com/
https://www.facebook.com/ghostofthemachineofficial .
LIVE -TIP
Mann's Earth Band, Manfred – Blinded By The Light
Van het album “The Roaring Silence” (Bronze, 1976)
Manfred Mann heeft al ruim 50 jaar ervaring in de muziekindustrie en was dan ook getuige van ongeveer alle grote veranderingen die de business heeft doorgemaakt. De Zuid-Afrikaan heeft zijn carrière al meerdere malen met succes opnieuw leven ingeblazen – zo ging hij mee met de sixties-popstroming en experimenteerde hij met jazzrock. Na laatstgenoemde korte uitstapje, waarmee Mann aantoonde zijn tijd ver vooruit te zijn, kwam hij begin jaren zeventig uiteindelijk per toeval in de Britse progrockbeweging terecht. Deze stroming bood ruimte aan keyboard- en gitaarvirtuozen, vaak door middel van langere nummers, een expressieve manier van spelen en zware muzikale statements met betekenisvolle teksten. Hoewel zijn band werd opgericht zonder richtlijnen of specifieke ideeën en met als enige doel om gewoon te spelen waar de leden zin in hadden, paste deze aanpak precies in het straatje van de progrockstroming. De formatie kreeg al snel de reputatie van uitmuntende liveband en bracht in korte tijd een hele rits albums uit, grotendeels gevuld met radicale bewerkingen van bestaande nummers. Het grootste succes kwam met “The Roaring Silence” in 1976. Dit album bevat een interpretatie van Bruce Springsteens “Blinded By The Light”, dat uitgroeide tot absolute wereldhit. (bron: website De Victorie, Alkmaar) Komende week tourt Manfred Mann's Earth Band weer door ons land en is op 13 maart te aanschouwen in De Victorie in Alkmaar, 14 maart in de Bosuil te Weert en16 maart in de Arnhemse Luxor Live. Voor ons in Twente is het interessant dat op 15 maart de Münsterse Jovel Music Hall wordt aangedaan.
Websites:
https://www.manfredmann.co.uk/
https://www.facebook.com/manfredmannearthband/ .
ALBUM VAN DE MAAND
Lönnmyr, John - Borck
- Traktatet
Van "Aftonland" (eigen beheer, 2023)
Er komt zó veel muziek uit dat het zelfs voor een goed ingevoerd team als Xymphonia haast niet mogelijk is om alles te horen, laat staan te presenteren in ons programma. En dus komt het voor dat je soms pas veel later bij toeval een juweel van een album ontdekt, dat als we het eind 2023 wel hadden opgepikt zeker in ons jaaroverzicht was opgedoken - want zo sterk is "Aftonland" van de Zweedse toetsenist John Lönnmyr. Een naam die ons in eerste instantie niks zei maar hij richtte met jeugdvrienden in de jaren 90 de progband Valinor's Tree op, speelde nog een tijdje in Simon Says en ging vervolgens aan de slag als sessiemuzikant. Sinds 2019 maakt hij deel uit van The Night Flight Orchestra. Daar waar Valinor's Tree sfeervolle, licht alternatieve prog maakte en hij als onderdeel van The Night Flight Orchestra de AOR uit de jaren tachtig nieuw leven inblaast, laat hij op "Aftonland" volbloed toetsengedomineerde retroprog horen in de beste Scandinavische traditie. Een uitgebreid arsenaal aan klassieke keyboards en synths komt voorbij op dit prachtig opgenomen album: orgels, analoge synths, piano's en natuurlijk ook de Mellotron. Voor de bas-, gitaar- en drumpartijen heeft hij een beroep gedaan op een aantal jeugdvrienden van Valinor's Tree en andere muziekcollega's, die Lönnmyrs muziek van perfecte groove en melodieuze aanvullingen voorzien. Als we de muziek dan toch ergens mee moeten vergelijken is het misschien met het werk uit de jaren zeventig van de eveneens Zweedse toetsenist Bo Hansson, hoewel wat ons betreft Lönnmyrs composities een stuk enerverender en spannender zijn. Vanavond presenteren we een tweeluik met eerst het korte “Borck”, dat zo dienst had kunnen doen als thema van een sciencefiction- of misdaadserie in de jaren tachtig, gevolgd door “Traktatet”.
Websites:
https://johnlonnmyr.com/
https://johnlonnmyr.bandcamp.com/album/aftonland .
NIEUW
Karmakanic – Brace For Impact
– All That Glitters Is Not Gold
Van “Transmutation” (Reingold Records (= eigen beheer), 2025)
Net als bij het elders in deze uitzending te horen Pattern-Seeking Animals geldt ook voor de nieuwe Karmakanic dat die niet zoals de directe voorgangers op InsideOut verschijnt: Jonas Reingold heeft “Transmutation” op zijn eigen label uitgebracht, waarop tot nu toe vooral wat 'kleinere' releases zoals een live-plaat en een jazzrockproject op verschenen. Er valt nog wat op: na het debuut “Entering The Spectra” uit 2002 verschenen er vier albums met een min of meer vaste bezetting. “Transmutation” is echter een solo-project van de bassist/componist, waarop de vaste bandleden wel in meer of mindere mate te horen zijn, maar wat vooral een 'who is who' van alle progmusici is waarmee Reingold door de loop der jaren heeft gewerkt. De laatste jaren tourde de in Oostenrijk wonende Zweed intensief met Steve Hackett: de gitarist, alsmede vrijwel al z'n bandleden werkten mee, naast onder andere drummers Simon Phillips en Nick D'Virgilio en gitarist/zanger Randy McStine. Van de vaste Karmakanic-bezetting hebben gelukkig gitarist Krister Jonsson en toetsenist Lalle Larsson enkele malen fraaie glansrollen - vooral ook in het 23 minuten lange titelnummer. John Mitchell doet het merendeel van de leadzang en dat doet hij prima, maar toch vinden we het een beetje jammer dat Göran Edman zo weinig te horen is: die verder voornamelijk in metal actieve zanger gaf Karmakanic mede het eigen karakter; Mitchell horen we immers al in zoveel andere progbands. Compositorisch laat Reingold zich trouwens van zijn meest toegankelijke kant horen: de plaat bevat veel gemakkelijk in het gehoor liggende melodieën waarvan je je afvraagt of ze al niet bestonden. “Transmutation” klinkt daardoor meteen vertrouwd. Eén van de meest afwijkende nummers is “All That Glitters Is Not Gold”: enerzijds door de zwierige bijdrage van de Servische accordeonist Lelo Nika, anderzijds door het jazzy spel van Hackett-bandmaat Rob Townsend op tenor- en sopraansax. Daarnaast is het leuk dat we hier op toetsen Reingolds voormalige The Flower Kings-compaan Tomas Bodin weer 's horen. Een lekkere inkomer is de denderende instrumental “Brace For Impact”, waarin de rollende orgelnoten van Andy Tillison het duel aangaan met synthsweeps van Lalle Larsson en razende gitaarlicks van Krister Jonsson. Reingold zelf gebruikt het wahwah-pedaal om de rinkelende Rickenbacker-licks uit te vergroten, waarbij het onmiskenbaar Simon Phillips is die op zijn toms roffelt.
Websites:
https://www.jonasreingold.se/
https://www.facebook.com/KarmakanicOfficial.
LIVE -TIP
Journey – The Way We Used To Be
Van het album “Freedom” (Frontiers, 2022)
Wat was het vorig jaar een teleurstelling voor de die-hard-Journey-fans, waaronder vele Nederlanders...! De tickets, hotel en reis waren al maanden ervoor geboekt en ze waren er helemaal klaar voor. Toen kwam het bericht dat de tournee door het Verenigd Koninkrijk en Ierland ter gelegenheid van het 50-jarige bandjubileum was geannuleerd. Deze tournee, tevens in het teken van het in 2022 verschenen album “Freedom”, zou in het najaar van 2024 beginnen, met Cheap Trick in het voorprogramma. Als reden werden 'omstandigheden buiten de macht van de band' aangehaald. Het ziet er niet naar uit dat we de in 1973 in San Francisco opgerichte groep op korte termijn live kunnen bewonderen aan deze kant van de Atlantische Oceaan. Wat wél kan: aankomende zaterdag 15 maart, naar het Ommense Café De Herberg gaan voor een optreden van de tributeband Another Journey. Die groep focust op materiaal van de line-up van 1977 t/m 1996, de jaren met frontman Steve Perry, inderdaad. Als voorproefje laten wij echter nog een nummer horen van het met de Filipijnse zanger Arnel Pineda opgenomen recentste Journey-album “Freedom” uit 2022: “The Way We Used To Be”.
Websites:
https://journeymusic.com/
https://www.facebook.com/journey
https://www.anotherjourney.nl/
https://www.facebook.com/anotherjourney.nl.
MONUMENT
Blackwater Flood / Sunset Mission – Eternal Flight
Van “Eternal Flight” (digitale EP, 2021)
Het uit Worcester, Massachusetts afkomstige Blackwater Flood maakt naar eigen zeggen een mengsel van klassiek, metal, elekronische muziek en heel veel meer. En dat kunnen we na beluistering beamen. In 2019 debuteerde het als kwintet met een EP, een jaar later gevolgd door het volwaardig album “Hidden Reveries”, bomvol korte dromerige melancholische folky liedjes, gearrangeerd met strijkers, akoestische gitaar en piano. Maar dat album sluit af met een lang stuk van bijna 10 minuten dat achteraf een voorbode bleek van wat volgde. ...Want een jaar later werd het in negenkoppige bezetting opgenomen epische “Eternal Flight” uitgebracht, overigens het recentste levensteken van Blackwater Flood. En dat is met recht een indrukwekkend nummer, waarin we meegenomen worden langs verschillende muzikale landschappen, van ingetogen bijna dromerige folk naar een massaal en massief progrockslot. Opvallend is dat er op de streamingplatforms nóg een bandnaam bij het nummer staat vermeld: Sunset Mission. Na wat speurwerk zien we dat leden van Blackwater Flood ook opduiken in Sunset Mission en dat die bands even parallel aan elkaar hebben bestaan (zoals Parliament / Funkadelic van George Clinton, HB). Het uit zeven nog jonge leden bestaande Sunset Mission is druk bezig met werken aan een nieuw album, als opvolger van het in 2019 verschenen “Journey To Lunar Castellum”, dat een mengsel van progmetal, math rock en klassieke prog laat horen. Ook over dat album zijn we zeer te spreken en zullen we binnenkort aan de orde laten komen.
Websites:
https://blackwater3.bandcamp.com/track/eternal-flight
https://www.facebook.com/SunsetMissionMusic/ .
Sunday 2 March 2025 Show No. 1649
NIEUW / A.O.R.
RadioActive – Sentimental
Van het album “Reset” (Frontiers, 2024)
RadioActive is een project van Tommy Denander (bijnaam: Mister A.O.R.). Denander is een van de drukste muzikanten in Zweden, met een carrière van bijna 45 jaar als gerespecteerd studiogitarist/songschrijver en succesvol producer. Hij speelde met de bekendste namen in de muziekwereld: Michael Jackson, Paul Stanley, Alice Cooper, Deep Purple, Anastacia, Ricky Martin, Jeff Beck, Peter Cetera, Richard Marx, Steve Perry en nog vele anderen. Zijn bekendste eigen project is RadioActive. Denander begon hiermee in 2000 en tot op heden verschenen er 6 studio-albums, het recentste afgelopen oktober. Dit “Reset” heeft een goed gekozen titel want het album laat horen dat Radioactive 'op de resetknop drukt' en teruggaat naar het geliefde A.O.R.-geluid waar Denander zijn bijnaam aan ontleent. Hij wendt daarvoor een (voor RadioActive) nieuwe groep zangers aan, waaronder Jim Jidhed (Alien), Jeff Paris, Robin McAuley (McAuley Schenker Group, Grand Prix), Joey Vana (Mecca) en 'Dio' Harris. Er zijn ook compositie- en achtergrondzangbijdragen van Mutt Lange (producer van o.a. Def Leppard, The Cars, AC/DC en Shania Twain) en gitaarpartijen van de van Bryan Adams' groep bekende Keith Scott. Openingsnummer “Sentimental” laat horen dat Denander nog steeds bedreven is in het combineren van lagen gitaar en toetsen. Jim Jidhed is hier de zanger van dienst en laat horen Steve Perry-achtige uithalen in huis te hebben.
Websites:
https://www.facebook.com/tommydenanderradioactive
https://www.facebook.com/tommydenanderofficial/ .
NIEUW
Legacy Pilots – Don't Chase The Rainbows (live)
Van “Night Flight” (eigen beheer, 2025)
Legacy Pilots begon als een puur studio-project van toetsenist/componist/zanger Frank Us, die op de 5 tussen 2018 en 2024 verschenen albums een best indrukwekkende internationale cast van prominente namen wist aan te wenden voor de diverse instrumentale en vocale partijen. Klassedrummers Todd Sucherman (Styx) en Marco Minnemann (o.a. Steven Wilson) waren steeds van de partij en ook o.a. gitarist/zanger John Mitchell en zanger Jake Livrgren waren te horen. Zijn beste vriend Finally George leverde ook altijd wel wat gitaar-, bas- of zangpartijen aan. Afgelopen jaar werd er dan toch een live-band opgetuigd. Us beperkt zich binnen de groep tot de toetsenpartijen, soms aangevuld met zang, zoals hij dat op de albums ook soms doet. Finally George was echter de gemakkelijke keuze voor het merendeel van de zangpartijen. Die nam ook gitarist John Engehausen mee, die op zijn beide eigen platen ook al te horen is. De ritmesectie Daniel Otte (bas) en Kai Weidle (drums) werkten echter aan geen van beider platen mee maar kwijten zich prima van hun taak, zo is nu te horen op het live-album “Night Flight”. De opnamen werden gemaakt in The Docks, een zaal in standplaats Hamburg. Let wel: dit was het eerste officiële optreden, als voorprogramma van The Steve Rothery Band, de eigen groep van de Marillion-gitarist die ook menigmaal op Legacy Pilots-plaatwerk was te horen. Meteen al bij dit eerste optreden valt op dat Legacy Pilots ook zonder al die prominente namen weet te overtuigen; Frank Us en Finally George hebben beiden een prettige zangstem die live overeind blijft en Engehausen en Us spelen mooie, aansprekende solopartijen op hun instrumenten. Het meest symfonische en tevens langste nummer op de setlist is “Don't Chase The Rainbows”. Het kent een mooie opbouw met na een fraaie lange gitaarsolo uiteindelijk een climax met breed uitwaaierend keyboardtapijt. De studioversie is te vinden op het recentste album “Thru The Lens”, dat vorig jaar verscheen. Ook Liza, naar we aannemen de dochter van Us, heeft hier net als in de studioversie een zingende bijrol.
Websites:
https://www.legacypilots.com/
https://legacypilots.bandcamp.com/album/night-flight.
NIEUW / LIVE-TIP
Aurora Project, The – Freedom Of Thought
Van “EVOS 12” (FREIA Music, 2025)
The Aurora Project is na 9 jaar terug met een nieuw studio-album. En zoals altijd bij deze Katwijkse band, betreft het een concept-album. Sterker nog: “EVOS 12” is deel 1 van een tweeluik; naar verluidt is “EVOS 13” al grotendeels klaar. Wat opvalt is dat het geluid wel iets meer 'guitar heavy' is dan op voorganger “World Of Grey” (2016), wat niet gek is, want met Alex Ouwehand, tevens bekend van Golden Caves, aan boord naast Remco van den Berg, heeft de groep weer twee gitaristen. Blikvanger in het bandgeluid is ook nu weer de heldere, sterke zangstem van Dennis Binnekade, die met zijn dictie de gave heeft je meteen geconcentreerd naar zijn strofes te doen luisteren – wat ook mede in de hand gewerkt wordt door de goed geschreven zanglijnen. Het concept en de teksten is opnieuw afkomstig van sciencefictionliefhebber Marcel 'Mox' Guijt, die onlangs aan Progwereld hierover het volgende uitlegde: “het idee ontstond eigenlijk tijdens de creatie van onze vorige plaat, “World Of Grey”. Die plaat behandelt de dreiging van een mogelijke dystopische toekomst, en dat zette me aan het denken: Hoe zou zo’n dystopische wereld eruitzien / hoe zou het leven van een individu zich afspelen in zo’n situatie? En wat zou er nodig zijn om de mensheid daar weer uit te trekken?“. De toetsenist is een fanatiek podcastsluisteraar en heeft ook het initiatief genomen tot een podcastserie rond dit albumtweeluik. Via de linktree kun je de podcast zowel op Spotify als op YouTube bereiken. Je moet er wel de tijd voor nemen want de serie is behoorlijk uitgebreid. Het vergoedt het feit dat bij de CD-uitgave van “EVOS 12” enige uitleg of een boekje ontbreekt. Afgelopen vrijdag kondigde The Aurora Project een eigen festival aan: TAPFest, op 29 maart in Scum in Katwijk. Naast natuurlijk de organisator zelf treden Enma, Armed Cloud en Artifice aan. Dat zijn overigens wel drie bands met een meer in metal geworteld geluid dan The Aurora Project anno 2025 laat horen. Maar terug naar “EVOS 12” nu: we hebben voor vanavond gekozen voor het slotstuk “Freedom Of Thought”.
Websites:
https://linktr.ee/the_aurora_project
https://theauroraprojectnl.bandcamp.com/album/evos12
https://www.facebook.com/theauroraproject/.
NIEUW
Propaganda - They Call Me Nocebo
- Love:Craft
Van "Propaganda" (Bureau B., 2024)
De Duitse band Propaganda werd begin jaren 80 door Ralf Dörper van Die Krupps opgericht. Samen met onder andere Claudia Brücken en Michael Mertens werd in 1982 het debuut "A Secret Wish" uitgebracht. De singles gingen vergezeld van duistere videoclips van Anton Corbijn. Ook andere bekende artiesten werkten aan de plaat mee, zoals David Sylvian, Ian Mosley, Steve Howe en Derek Forbes, terwijl Trevor Horn voor de vaak bombastische productie zorgde. Het album is bij progressieve rockfans vooral geliefd door de uitgesponnen opener "Dream Within A Dream". Na de LP "1234" viel de band uit elkaar, hoewel er tal van reünieconcerten en afsplitsingen volgden, zoals vrij recent nog xPropaganda. In 2024 namen Dörper en Mertens met zangeres Thunder Bae als Propaganda een titelloos album op. Hoewel opener "They Call Me Nocebo" een synthipop-getint intro heeft, vormt het de opmaat voor een melancholieke plaat die ver van de Trevor Horn-sound af staat. Genoemd nummer heeft zelfs een prachtig verstilde gitaarsolo. "Love: Craft" en het instrumentale "Dystopian Waltz" worden daarnaast deels gekenmerkt door intrigerende orkestraties die wel wat weg hebben van het werk van Hans Zimmer. Qua melancholisch gehalte vormt afsluiter "Wenn Ich Mir Was Wünchens Dürfte" een hoogtepunt. Het betreft hier een bewerking van een door Friedrich Hollaender geschreven en onder andere door Burt Bacharach en Marlene Dietrich uitgevoerd lied. Wij hebben echter gekozen voor "They Call Me Nocebo" en "Love:Craft".
Websites:
https://www.facebook.com/propagandamabuse/
https://www.xpropaganda.co.uk/(site van afsplitsing).
NIEUW
Sanderson, Dominic – From The Weeping Cradle
Van “Blazing Revelations” (eigen beheer, 2025)
Na twee EP’s bracht Dominic Sanderson in 2023 zijn eerste album “Impermanence” uit, dat in september van dat jaar gelijk tot Album van de Maand werd benoemd bij Xymphonia. De jonge Brit maakte destijds op eigen wijze een mash-up van twee Xymphonia-favorieten; Steven Wilson en Änglagård. Nu, na twee jaar werken, is er een opvolger: “Blazing Revelations”. We waren natuurlijk benieuwd of Sanderson ons nogmaals weet te verrassen. We kunnen u geruststellen, want de lijn van de voorganger wordt doorgetrokken en we worden op het eerste nummer gelijk meegenomen in de hoogste versnelling door middel van vele tempowisselingen en complexe thema’s zoals we die ook hoorden bij eerdergenoemde artiesten. Wat gelijk opvalt is de expressieve zang, in lijn van de Italiaanse progschool of bijvoorbeeld Discipline's Matthew Parmenter of - jawel we gaan hem weer noemen - Peter Hammill. Net als bij veel van onze helden van weleer – denk aan King Crimson, Yes en Genesis – is er een strakke ritmesectie met ronkende basgitaar en onvermijdelijke baspedalen alsmede vol toetsenwerk met natuurlijk heerlijke Mellotrongolven. Maar ook zijn er duidelijk Canterbury-invloeden in bijvoorbeeld het tweede nummer “Faithless Folly”. Van de vier composities op het album klokken er drie ruim boven de 10 minuten. Het relatief korte “A Rite Of Wrongs” is daartussen het rustpunt in volle retro-Genesis-glorie. Ook albumafsluiter “Lullaby For A Broken Dream” doet ons soms aan Genesis denken, mede door de rustige opbouw en de heerlijke gitaarsolo die het geheel afsluit. Toch weet Sanderson ook aan dit nummer een afwijjkende twist te geven door de toevoeging van blazers. We hebben voor nu gekozen voor de albumopener “From The Weeping Cradle”. Ga er maar even 12 minuten voor zitten.
Websites:
https://www.dominicsanderson.com/
https://dominicsanderson.bandcamp.com/album/blazing-revelations
https://www.facebook.com/dominicsanderson1999/.
(OP)NIEUW / LIVE-TIP / IN HET NIEUWS
Von Hertzen Brothers - Ascension Day
Van het album “In Murmuration” (Doing Being Music (= eigen beheer), 2024)
In Xymphonia schenken we aandacht aan progressieve, melodieuze en symfonische rock in al zijn uitingsvormen. We zoeken daarbij bewust ook de grenzen op van deze genres zonder overigens de klassiekers volledig uit het oog te verliezen. De uitstapjes richting progressieve pop, progressieve singer/songwriter, elektronische muziek, AOR, jazzrock en progmetal maken van Xymphonia meer dan een standaard-symfoshow, zeg maar gerust een progressief programma. Von Hertzen Brothers is zo'n band die regelmatig de grenzen opzoekt en dit komt duidelijk naar voren op het negende album van deze Finnen: “In Murmuration”, dat afgelopen jaar verscheen. Opnieuw zijn de vocale harmonieën van de broers Mikko, Kie en Jonne Von Hertzen de grote kracht. Die genetische connectie zorgt ervoor dat hun stemmen zo goed samensmelten dat het lastig is ze onderling te onderscheiden, wat resulteert in prachtige harmonieën. Wat opvalt op dit album is enerzijds het grotere gehalte aan rockende uptempo nummers waarbij de drums een prominentere plaats in de mix hebben dan voorheen, maar de muziek blijft zoals we gewend zijn bij de broers groots en breeduit klinkend. Anderzijds zijn er nummers die een meer gedragen en langzaam opbouwende vorm hebben, die meer in het symfonische rockstraatje passen. Op 15 maart kunnen we dat controleren in Poppodium Boerderij in Zoetermeer, waar de Finnen zullen aantreden met de Nederlandse Zweed Kristoffer Gildenlöw als voorprogramma.
Overigens is er goed nieuws te melden rond het bij progliefhebbers zo geliefde poppodium in Zoetermeer. Poppodium Boerderij in Zoetermeer krijgt een gloednieuw gebouw! De gemeenteraad van Zoetermeer heeft recent ingestemd met nieuwbouwplannen voor het populaire poppodium. Het nieuwe pand zal verrijzen naast de huidige locatie aan de Amerikaweg. De nieuwbouw voorziet in een flinke capaciteitsuitbreiding. Waar de huidige grote zaal plaats biedt aan 750 bezoekers, zal de nieuwe concertzaal maar liefst 1300 bezoekers kunnen ontvangen. Ook komt er een kleine zaal voor 400 mensen, plus een podiumcafé en oefenruimtes. (bron: Entertainment Business)
Websites:
https://www.vonhertzenbrothers.com/
https://www.facebook.com/vonhertzenbrothersofficial
https://www.eblive.nl/podia-en-eventlocaties/poppodium-boerderij-krijgt-nieuwbouw/ (nieuwsbericht).
ALBUM VAN DE MAAND
Lönnmyr, John - Aftonland
Van "Aftonland" (eigen beheer, 2023)
Er komt zó veel muziek uit dat het zelfs voor een goed ingevoerd team als Xymphonia haast niet mogelijk is om alles te horen, laat staan te presenteren in ons programma. En dus komt het voor dat je soms pas veel later bij toeval een juweel van een album ontdekt, dat als we het eind 2023 wel hadden opgepikt zeker in ons jaaroverzicht was opgedoken - want zo sterk is "Aftonland" van de Zweedse toetsenist John Lönnmyr. Een naam die ons in eerste instantie niks zei maar hij richtte met jeugdvrienden in de jaren 90 de progband Valinor's Tree op, speelde nog een tijdje in Simon Says en ging vervolgens aan de slag als sessiemuzikant. Sinds 2019 maakt hij deel uit van The Night Flight Orchestra. Daar waar Valinor's Tree sfeervolle, licht alternatieve prog maakte en hij als onderdeel van The Night Flight Orchestra de AOR uit de jaren tachtig nieuw leven inblaast, laat hij op "Aftonland" volbloed toetsengedomineerde retroprog horen in de beste Scandinavische traditie. Een uitgebreid arsenaal aan klassieke keyboards en synths komt voorbij op dit prachtig opgenomen album: orgels, analoge synths, piano's en natuurlijk ook de Mellotron. Voor de bas-, gitaar- en drumpartijen heeft hij een beroep gedaan op een aantal jeugdvrienden van Valinor's Tree en andere muziekcollega's, die Lönnmyrs muziek van perfecte groove en melodieuze aanvullingen voorzien. Als we de muziek dan toch ergens mee moeten vergelijken is het misschien met het werk uit de jaren zeventig van de eveneens Zweedse toetsenist Bo Hansson, hoewel wat ons betreft Lönnmyrs composities een stuk enerverender en spannender zijn. En omdat we vermoeden dat veel mensen "Aftonland" anderhalf jaar geleden gemist hebben, leek het ons een prima kandidaat om nu als Album van de Maand eens echt uitgebreid in het zonnetje te zetten. We openen de maand met het titelnummer, vertaald “Avondland” geheten.
Websites:
https://johnlonnmyr.com/
https://johnlonnmyr.bandcamp.com/album/aftonland .
NIEUW (jazzrock, ietwat verlaat) / LIVE-TIP
Henderson, Scott - Sea Around Us
Van "Karnevel!" (eigen beheer, 2024)
Scott Henderson komt ook na het ontbinden van Tribal Tech, zijn progressieve jazzrockformatie die hij mede met Gary Willis gestalte gaf, met enige regelmaat met een nieuw album op de proppen. Het solowerk van de gitarist is nog steeds diep in de jazzrock geworteld, maar bevat duidelijk de invloedsfeer van bluesrock. Op het vorig jaar verschenen album "Karnevel!" valt daarbij wederom het gemak op waarmee de Noord-Amerikaan op schijnbaar relaxte wijze de meest wonderlijke klanken uit zijn gitaar tovert. Wat dat betreft is het niet overdreven om hem de ware opvolger van Jeff Beck te noemen. Na een intro dat de luisteraar de wereld van de kermis in sleurt, volgen enkele melodieuze tracks, waarop vaak meerdere gitaarmelodieën door elkaar klinken, zoals in het voor vanavond uitgekozen "Puerto Madero". In de latere stukken zitten diverse passages waarin Henderson, bassist Romain Labaye en drummer Archibald Ligonniere de improvisatiekant opgaan, om evenwel steeds weer terug te keren naar de aanstekelijke, vaak syncopische thema's. Dit trio komt overigens binnenkort voor een toernee naar Europa en zal daarbij op 4 april De Beurs in Tiel aandoen, een dag later gevolgd door een concert in Musicon, Den Haag, een optreden dat gecombineerd wordt met een masterclass. Tevens is hij op 10 april in de Hot Jazz Club in Münster te aanschouwen.
Websites:
https://www.scotthenderson.net/
https://www.facebook.com/scotthendersonmusic .
VOORPROEFJE / LIVE-TIP
Cosmic Cathedral – Deep Water Suite I: Introduction / II: Launch Out, Pt. One
Van “Deep Water” (InsideOut / Sony Music, 25 april 2025)
Nu Transatlantic waarschijnlijk voltooid verleden tijd is, werd het voor Neal Morse tijd om een nieuwe zogenaamde 'supergroep' op te tuigen. Dat is Cosmic Cathedral geworden, dat naast Morse bestaat uit drummer Chester Thompson (Frank Zappa, Genesis), gitarist Phil Keaggy (evenals Morse ook veel actief binnen de christelijke muziekscene) en bassist Byron House (Robert Plant). Op 25 april verschijnt het album “Deep Water” dat zijn oorsprong vindt in vele jamsessies. Het resultaat wordt door Morse zelf omschreven als ‘prog meets yachtrock meets The Beatles met fusion-invloeden. Thompson, Keaggy en House zijn echte groovers, zelfs als ze prog spelen krijgt het een Steely Dan-vibe.', legt hij uit. Het duurt dus nog een week of acht eer het album er is, maar er is al wel een 'teaser' middels een stukje uit de bijna 40 minuten lange titelsuite die het grootste deel van het album beslaat: de “Deep Water Suite”. Overigens is er ook tournieuws te melden rond Morse. Enerzijds zijn nu alle vrienden bekend waarmee Morse gaat aantreden op het Midsummer Prog Festival. Dat zijn namelijk: Roine Stolt, Jonas Reingold, Eric Gilette, Ross Jennings en Collin Leijenaar. Daarnaast is er een combi-tour aangekondigd van Neal Morse en zijn ándere nieuwe band The Resonance met Roine Stolts The Flower Kings. Er zijn twee optredens in Nederland: 6 juni in 013, Tilburg en 8 juni in de Oosterpoort in Groningen. Morse liet al weten dat de optredens vast en zeker zullen besluiten met een gezamenlijke slot-jam waarin ook Transatlantic-materiaal aan de orde komt. Wellicht volgt er ook ooit een tournee met Cosmic Cathedral. Voor het zover is, gaan we luisteren naar de genoemde 'single': “Deep Water Suite I: Introduction / II: Launch Out, Pt. One”, waarin we toch vooral ook veel typische Morse-compositietrekjes horen die teruggaan tot het vroegste Spock's Beard-werk.
Websites:
https://nealmorse.com/
https://www.insideoutshop.de/products/cosmic-cathedral-deep-water-ltd-cd-digipak.
Dit nummer op YouTube: .
OBSCURE UK NEW WAVE
National Pastime – Shades Of Evening
Van “Built To Break” (Victor, 1985 / /CNR, 1986)
Twee weken geleden draaiden we een song van Boys Brigade. Op CD is dat enige album van deze Canadese band alleen beschikbaar in een combipack met “Built To Break” van National Pastime. Deze Russische uitgave is dan ook niet officieel. Net als Boys Brigade heeft ook deze Britse band maar één album uitgebracht. De eerste uitgave was bijzonder genoeg alleen in Japan, op zowel LP als CD. Die CD-versie is echter zeer zeldzaam en haast onbetaalbaar. Een jaar later verscheen het album ook in Europa: het kreeg een uitgave op het Nederlandse label CNR. Daarnaast was er een Scandinavische en Australische release, maar daar bleef het bij. Gek genoeg is “Built To Break” dus nooit in het eigen Groot-Brittannië uitgebracht. Gelukkig is ook van deze band alles op Spotify te horen. Net als bij Boys Brigade valt er een leuk prog-gerelateerd feitje te noemen rond National Pastime: gitarist Steve Broomhead was destijds net vertrokken uit Maestoso, de groep rond voormalig Barclay James Harvest-toetsenist Woolly Wolstenholme. Ook speelde hij mee op de albums van de Mandalaband. Je hoort daar overigens geen sporen van terug in de New Wave in kenmerkende jarentachtigstijl die National Pastime produceerde. Eén van de fijnste nummers van het album is de ballad “Shades Of Evening” met mooi spel op fretloze bas en akoestische gitaar.
Websites:
https://www.facebook.com/nationalpastimeofficial
Album op Spotify
https://www.discogs.com/artist/1378910-National-Pastime .
(OP)NIEUW
Dark Sky Alliance - Warm Inlet
Van "Interdwell" (Spotted Peccary Music, 2024)
Vorig jaar verscheen het album “Interdwell” van het Amerikaanse kwartet Dark Sky Alliance dat zijn oorsprong had in een samenwerking tussen toetsenist Rupert Greenall, drummer Jerry Marotta en gitarist Eric "the" Taylor op een projectalbum onder de naam The Fragile Fate in 2017. Met toevoeging van multi-instrumentalist David Helpling ontstond daaruit Dark Sky Alliance. “Interdwell” bleek een prachtig album dat door de inbreng van gastmusici als gitarist Jamie West-Oram (Greenalls collega in The Fixx), vibrafonist Joe Locke en Robert Rich rijk ingekleurde ambientprog laat horen. De meeste tracks hebben een dromerig arrangement, ietwat tussen instrumentale composities van David Sylvian en Brian Eno of de soundtracks van Peter Gabriel in, maar in het titelnummer en enkele andere stukken klinkt Dark Sky Alliance door de zwevende gitaarsolo's ook als een enigszins Floydeske progressieve rockband. Wij gaan luisteren naar ”Warm Inlet” dat een uitbundiger variant biedt op de instrumentale tracks van David Sylvians “Gone To Earth”.
Websites:
https://darkskyalliance.com/
https://www.facebook.com/darkskyalliancemusic/ .
PROGRESSIEVE SINGER-SONGWRITER / IN HET NIEUWS
Harper, Roy & Jimmy Page – Nineteen Forty-Eightish
Van het album “Whatever Happened To Jugula?” (Beggars Banquet, 1985)
“Whatever Happened To Jugula?” is het dertiende studioalbum van de Engelse singer-songwriter en gitarist Roy Harper. Zijn goede vriend Jimmy Page speelt ook gitaar op dit album uit 1985. Ja, inderdaad, dé Jimmy Page, die internationaal succes boekte als gitarist van Led Zeppelin. Dat die groep bewondering had voor Harper bleek al uit “Hats Off To (Roy) Harper”, slotnummer van “Led Zeppelin III” uit 1970. “Whatever Happened To Jugula?” is opgenomen op een frisse en spontane manier, vaak met alleen het unieke geluid van Ovation-gitaren en zang, aangevuld met synthesizer en elektrische gitaar. Het hoesontwerp is gebaseerd op een opengeklapt pakje Rizla vloeipapier. Het betrof al het vijfde album waaraan Harper en Page samen hadden gewerkt, maar het is wel het eerste dat het duo volledig samen heeft gemaakt. Page's gitaarspel is duidelijk te horen op het hele album en is een natuurlijke aanvulling op Harpers unieke gitaarwerk. Overigens prijkt de naam van nóg een prominente gitarist in de albumcredits: David Gilmour schreef namelijk mee aan “Hope”. Openingsnummer “Nineteen Forty-Eightish” verwijst naar George Orwells beroemde boek “Nineteen Eighty-Four” en bereikt een hoogtepunt met het leadgitaarspel van Page. Over Led Zeppelin gesproken: sinds afgelopen donderdag draait de muziekdocumentaire “Becoming Led Zeppelin” in de Nederlandse bioscopen. Of Harper ook nog genoemd wordt in de film valt maar op één manier te controleren: gáán.
Websites:
https://www.royharper.co.uk/
https://www.facebook.com/harperroy
https://jimmypage.co.uk/
https://www.facebook.com/jimmypage .